This publication is unavailable to your account. If you have more privileged account please try to use it or contact with the institution connected to this digital library.
Rudinger, Matthäus
1595
stary druk
Jest to dysertacja doktorska przedstawiona przez Petrusa Thomasa z Brygi na temat sprawiedliwości i prawa (w zakresie prawa cywilnego) przed Mateuszem Rudingerem w Akademii Frankfurckiej, dedykowana jego patronowi, Samuelowi Reinhardowi. Po tekście dysertacji znajduje się dziesięciowersowa laudacja pisana dystychem elegijnym autorstwa Bartholomeusa Stoschiusa. Autor dysertacji pisze, że sprawiedliwość jest stałą i ciągłą chęcią, prawo zaś jest jej następstwem. Wyjaśnia więc pochodzenie sprawiedliwości (i prawa), powołując się m.in. na Arystotelesa (Etyka O częściach zwierząt) czy Filipa Melanchtona. Od prawa przechodzi do terminu „iurisprudentia” tj. do znajomości prawa, gdzie odnosi się do Digestów Justyniana, a dokładniej do znajdujących się tam wyciągów z Ulpiana; wykazuje też słuszność definicji prawa Celsusa Młodszego: „Ius est ars boni et aequi”, czyli „Prawo jest sztuką stosowania tego co dobre i słuszne”. Wiąże ją ze znajomością praw nie tylko ludzkich, ale i boskich. Tak zdefiniowane prawo obejmuje sprawy ogólne i szczegółowe. Ogólne odnoszą się do wszystkich czynności ludzkich, które zasadzają się na uczciwym życiu, nieszkodzeniu nikomu, szanowaniu prawa, natomiast szczegółowe dotyczą bardzo licznych pojedynczych praw i ustaw. Następnie przechodzi do użyteczności publicznej prawa (prawo publiczne), które opiera na prawie rzymskim, a dalej do prawa użytecznego dla pojedynczych osób (prawo prywatne). Twierdzi więc (dalej opierając się na terminologii rzymskiej), że prawo można podzielić na powszechne (inaczej naturalne lub ludzkie – dotyczące wszystkich ludzi i rozumiane przez analogię do świata zwierząt) i prawo własne, inaczej prawo cywilne, państwowe. Dzieli się ono dalej na prawo pisane (dane z góry przez władzę) i niepisane (zwyczajowe). Opisując prawo, odwołuje się autor do wielu dzieł (z tezami niektórych autorów dyskutuje), a najczęściej do prac Hieronima Treutlera i Mateusza Wesenbecka. Zakończenie stanowi pytanie, czy książę jest zobligowany do przestrzegania prawa czy też z niego zwolniony. Druk współoprawny (klocek introligatorski), sygn. Pol.6.II.1286-Pol.6.II.1327. Format bibliograficzny: 4. Pieczątki: 1, 10, 11. Dawne sygnatury: G.6. Zewnętrzne oznaczenia: DT. Krawędzie przycięte - barwione; typ oprawy (materiał) - papier; obleczenie - biała skóra, pergamin - czarny z rękopisu; okładzina - tektura; zdobienia oprawy -tłoczenia ślepe; średnie deformacje/przedarcia/ ubytki; niewielkie ubytki spowodowane przez owady. W druku tenacula - małe karteczki przyklejane do kart, ułatwiające szybkie wyszukiwanie wiadomości w tekście (rodzaj zakładek). W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu „Konserwacja zachowawcza druków XV-XVII w. Biblioteki Elbląskiej”.
typis Andreae Einchorn
[Francofurti]
image/x.djvu
oai:dlibra.bibliotekaelblaska.pl:47417
Pol.6.II.1288
lat ; grc
Domena publiczna (public domain)
May 8, 2015
71
12
https://dlibra.bibliotekaelblaska.pl/publication/50598
RDF
OAI-PMH
Rudinger, Matthäus Holtzbecher, Philipp
Citation style: Chicago ISO690
This page uses 'cookies'. More information I understand