:

Lex Dei, moralis, ceremonialis, et politica, ex libris Mosis excerpta, et in certas classes distributa...

:

Beza, Vezelio Theodoro

:

Bèze, Théodore de (1519-1605) ; Pięcioksiąg Mojżeszowy ; Stary Testament ; księgi historyczne ; prawo Boże ; moralność - rozważania

:

Prawo Boże - fragmenty bez komentarza z pierwszej części Starego Testamentu (Pięcioksiąg Mojżeszowy), Biblii (Pismo Święte). Tekst poprzedzony wstępem francuskiego reformatora religijnego Theodore de Beze (1519- 1605), który szczególną uwagę zwraca na sprawy religijno-moralne. Pięcioksiąg uznawany jest ogólnie za zestaw ksiąg historycznych, ponieważ relacjonuje wydarzenia z historii. Mimo, iż nazywany jest Torą czy Prawem, to jednak w rzeczywistości zawiera o wiele więcej aniżeli spis praw. Przedstawia i zapewnia o Bożym planie odkupienia i stanowi zapowiedź wszystkich rzeczy, o których dalej naucza Pismo Święte. Podobnie jak pozostała część Starego Testamentu, obietnice, typy i proroctwa zawarte w Pięcioksięgu zostają doskonale wypełnione w osobie i dziele Jezusa Chrystusa. Beze studia prawnicze odbył na uniwersytecie w Orleanie i powrócił do Paryża, gdzie dał się poznać jako zdolny humanista, tworzący udane poezje łacińskie. Jako dziecko był słabowity i wątły. Chodzić zaczął dopiero w 5 roku życia. Lekarze tak uprzykrzyli mu życie, że chciał utopić się w Sekwanie. Dopiero kiedy nieszczęśliwym dzieckiem zajął się bogaty wuj, stary kawaler, żyjący w Paryżu, wychowanek zaczął szybko przychodzić do zdrowia. Ciężka choroba i towarzyszący jej niepokój wewnętrzny sprawiły, że prosząc o Bożą pomoc, Beza otworzył się na Ewangelię. Uczył greki, czynnie angażując się w działania na rzecz rozwoju reformacji (utrzymywał bliski kontakt z francuskimi hugenotami , stał się ich rzecznikiem i duchowym przywódcą). Propagował bez sukcesu ideę jedności wszystkich protestantów. Bronił zasad kalwinizmu (a szczególnie predestynacji) przeciwko atakom ze strony niemieckich luteranów. Jako bliski współpracownik Kalwina, po jego śmierci w 1564 r. stanął na czele szwajcarskiego ruchu reformacyjnego. Uczestniczył w dysputach teologicznych, broniąc zawsze podstawowych zasad nauki Kalwina. W 1539 ukończył studia prawnicze, jednak jego prawdziwą pasją była literatura. W 1544 opublikował zbiór łacińskich poezji Juvenilia, które przyniosły mu sławę najlepszego poety łacińskiego. Jest autorem wielu dzieł teologicznych, komentarzy do Pisma Świętego, również pism poświęconych początkom reformacji we Francji. Dużą zasługą Bezy są jego działania edytorskie: wydania krytyczne tekstu Nowego Testamentu, uwzględniające m.in. lekcje z odkrytego przezeń grecko-łacińskiego kodeksu uncjalnego Nowego Testamentu, pochodzącego z V-VI w., tzw. kodeksu Bezy. Tekst druku uzupełniony ozdobnymi winietami oraz inicjałami. W druku indeks alfabetyczny. Druk współoprawny (klocek introligatorski), sygn. Pol.7.III.108-Pol.7.III.109. Format bibliograficzny: 2. Pieczątki: 1, 10, 12, 18. Dawne sygnatury: H.4. Zewnętrzne oznaczenia: DT. Krawędzie przycięte – nakrapiane. Typ oprawy (materiał) – biały pergamin (oprawa z japem) ; okładzina – tektura ; brak wszystkich wiązań (zielone taśmy) ; niewielkie deformacje ; niewielkie zacieki / zaplamienia. W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu „Konserwacja zachowawcza druków XV-XVII w. Biblioteki Elbląskiej”.

:

1577

:

apud Petrum Santandreanum

Place_of_issue:

S.l.

:

stary druk

:

image/x.djvu

:

Pol.7.III.109

:

lat ; grc

Prawa:

Domena publiczna (public domain)