Kolekcja

Na początku lat dwudziestych największa elbląska gazeta miała przeważnie 8 stron objętości, natomiast w dni świąteczne 12 stron. W późniejszym okresie wydanie niedzielne liczyło już 14 stron. Wszystkie egzemplarze były formatu 8 (20-25 cm). Ukazywała się 3 razy w tygodniu, w poniedziałki, czwartki i soboty. Od 01.01.1835 roku w wyniku sprzedaży drukarni Augusta Albrechta tytuł przeszedł w ręce Agathona Wernich’a, który w przeciwieństwie do liberalnej orientacji poprzednika zaprezentował stanowisko konserwatywne. Wydawca zazwyczaj umieszczany był na pierwszej stronie gazety, a od 1849 roku (A. Wernich) zaczyna pojawiać się w stopce drukarskiej. Układ pisma był typowy dla ówczesnych gazet niemieckich. Na pierwszej stronie czytelnik znajdował artykuł redakcyjny oraz wiadomości polityczne, na informacje lokalne redakcja przeznaczała trzecią i czwartą stronę. W gazecie drukowano systematycznie powieść w odcinkach, zamieszczano aktualne notowania z giełdy berlińskiej, pisano obszernie o wydarzeniach kulturalnych w mieście. Przeglądając roczniki można też napotkać sprawozdania sądowe, wiadomości sportowe oraz programy radiowe. Głównym źródłem zwłaszcza dla handlu był dział ogłoszeń, gdzie ogłaszały się elbląskie przedsiębiorstwa, sklepy, zakłady rzemieślnicze. Szata graficzna dość schematyczna – nie wyróżniająca się od innych prowincjonalnych gazet. Dopiero w latach trzydziestych zaczęto umieszczać zdjęcia i wygląd gazety ulegał zmianom. Niedzielne dodatki miały charakter rozrywkowy – szczególnie adresowane były do kobiet. Roczna prenumerata elblążan kosztowała 2 talary 20 groszy srebrnych, natomiast czytelników spoza Elbląga wraz z przesyłką pocztową - 4 talary. Od 01.01.1852 roku „Elbinger Zeitung” oraz „Elbinger Anzeigen” zostały połączone w jedno czasopismo i ukazywało się jako „Elbinger Zeitung”. Biblioteka Elbląska w swoich zasobach posiada roczniki z lat 1843-1936 (niekompletne).