Zbiór epigramatów angielsko-łacińskiego poety Johna Owena. Autor był popularny w kręgach literackich Europy w okresie baroku - tłumaczono go m.in. na język angielski, francuski, niemiecki, hiszpański. Źródła tego typu twórczości sięgają XVI wiecznej edukacji szkolnej opartej na nauce gramatyki i retoryki w formie literackich wprawek. Stąd pierwsze epigramaty Owena datowane są na lata młodzieńcze, kiedy to odbywał naukę w szkole w Winchesterze. Większość utworów ukazała się drukiem dopiero po śmierci poety i wtedy też epigramaty Owena zyskały największe uznanie. Na szczególną uwagę zasługuje cięty humor, konceptualizm i wyrafinowany, zwięzły styl jego poezji. Zbiór składa się z trzech tomów krótkich epigramatów, appendixu oraz listu od przyjaciela “po piórze” - Joachima Morsiusa. Utwory, obok znanych motywów literackich przejętych z dzieł klasyków i mitologii, podejmują takie popularne tematy jak tempora mutantur, ale także wątki z życia szkoły i brytyjskiego społeczeństwa. Niektóre utwory są kąśliwą polemiką z doktryną kościoła katolickiego (Owen był radykalnym protestantem). W związku z tym jego epigramaty w 1654 trafiły na indeks ksiąg zakazanych. W Polsce autora naśladował Wespazjan Kochowski.
oai:dlibra.bibliotekaelblaska.pl:65157
Domena publiczna (public domain)
20 sty 2020
12 gru 2019
90
113
https://dlibra.bibliotekaelblaska.pl/publication/70543
| Nazwa wydania | Data |
|---|---|
| nr inw. 2512, Pol.8.II.2 | 20 sty 2020 |
Herzig, Franciscus
Hoffmann, Friedrich
Seyler, Georgius Daniel
Pater, Paul
Pater, Paul
Wende, Georg Ieanichen, Peter