Epigrammatum Ioan Oweni Cambro Britani Oxoniensis editio postrema correctissima et posthumis quibusdam adaucta.
Owens, Joannes
stary druk XVIII w. ; Owens, Joannes (1564 – ok. 1622/1628) ; Hubertum, Michael ; poezja łacińska - XVI i XVII w. ; poezja barokowa - XVI i XVII w. ; literatura angielska - XVI i XVII w. ; epigramat - XVI w.
Zbiór epigramatów angielsko-łacińskiego poety Johna Owena. Autor był popularny w kręgach literackich Europy w okresie baroku - tłumaczono go m.in. na język angielski, francuski, niemiecki, hiszpański. Źródła tego typu twórczości sięgają XVI wiecznej edukacji szkolnej opartej na nauce gramatyki i retoryki w formie literackich wprawek. Stąd pierwsze epigramaty Owena datowane są na lata młodzieńcze, kiedy to odbywał naukę w szkole w Winchesterze. Większość utworów ukazała się drukiem dopiero po śmierci poety i wtedy też epigramaty Owena zyskały największe uznanie. Na szczególną uwagę zasługuje cięty humor, konceptualizm i wyrafinowany, zwięzły styl jego poezji. Zbiór składa się z trzech tomów krótkich epigramatów, appendixu oraz listu od przyjaciela “po piórze” - Joachima Morsiusa. Utwory, obok znanych motywów literackich przejętych z dzieł klasyków i mitologii, podejmują takie popularne tematy jak tempora mutantur, ale także wątki z życia szkoły i brytyjskiego społeczeństwa. Niektóre utwory są kąśliwą polemiką z doktryną kościoła katolickiego (Owen był radykalnym protestantem). W związku z tym jego epigramaty w 1654 trafiły na indeks ksiąg zakazanych. W Polsce autora naśladował Wespazjan Kochowski.
1742
Hubertum, Michael
Vratislaviae
stary druk
application/pdf
Pol.8.II.2
lat
Domena publiczna (public domain)
This publication is unavailable to your account. If you have more privileged account please try to use it or contact with the institution connected to this digital library.
Citation style: Chicago ISO690