This publication is unavailable to your account. If you have more privileged account please try to use it or contact with the institution connected to this digital library.
PDF
Photo gallery
PDF black and white
Nicolai, Christoph Friedrich
1782
stary druk
Versuch über die Beschuldigungen welche dem Tempelherrenorden gemacht worden, und über dessen Geheimniß; Nebst einem Anhange über das Entstehen der Freymaurergesellschaft (Berlin, Szczecin; 1782) - druga część publikacji o templariuszach i początkach masonerii, w opracowaniu niemieckiego pisarza, historyka, wydawcy, wolnomularza i głównego przedstawiciela oświecenia berlińskiego Christopha Friedricha Nicolai (1733-1811). Nicolai był m.in. wydawcą „Bibliothek der schönen Wissenschaften und freyen Künste” (pol. "Biblioteka literatury pięknej i sztuk wyzwolonych"), która od 1759 roku ukazała się w dwunastu tomach oraz czasopisma „Allgemeine deutsche Bibliotek” (pol. "Powszechna biblioteka niemiecka"), które od 1765 roku do 1806 ukazało się 256 tomach. Zamieścił w nich setki recenzji i omówień tysięcy dzieł, które w tym okresie były publikowane. Był członkiem berlińskiej loży wolnomularskiej Zu den drei Weltkugeln i założycielem towarzystwa Berliner Mittwochsgesellschaft, jak również badaczem wolnomularstwa. W 1781 roku został członkiem nadzwyczajnym Bawarskiej Akademii Nauk w Monachium a w 1798 członkiem Pruskiej Akademii Nauk (obecnie Berlińsko-Brandenburska Akademia Nauk). Tytuł doctora honoris causa filozofii otrzymał w 1799 roku od uniwersytetu w Helmstedt. Niniejsza, erudycyjna rozprawa Christopha Friedricha Nicolai, poświęcona został analizie zarzutów stawianych zakonowi templariuszy i była odpowiedzią na rosnące w XVIII stuleciu zainteresowanie historią templariuszy, co pozostawało w związku z fascynacjami „oświeconych” dziejami i kulturą średniowiecza, a zwłaszcza z czasem wypraw krzyżowych. W traktacie, na podstawie doskonałej znajomości dostępnej ówcześnie literatury przedmiotu, Nicolai poddał krytyce zarzuty stawiane Zakonowi Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona, popularnie zwanego templariuszami podczas słynnego procesu i po jego zakończeniu. Punkt po punkcie rozważał zarzuty stawiane templariuszom m.in. wyrzeczenie się Chrystusa i znieważanie krzyża; bałwochwalstwo (oddawanie czci magicznej głowie, kobiecie-lwu, diabłu lub Mahometowi wyobrażonemu pod postacią tajemniczego Baphometa itd.); zniewagę sakramentów (m.in. używanie podczas nabożeństw niekonsekrowanych hostii); absolucję udzielaną przez osoby świeckie, co pociągało za sobą łamanie prawa kanonicznego; pielęgnowanie „nienaturalnych" skłonności seksualnych (zaciekle zwalczany homoseksualizm); chciwość etc. Sytuował je w szerszym kontekście społeczno-kulturowym wskazując, że wiele z nich można by odnieść do innych zakonów i całego Kościoła katolickiego, do którego jako protestant miał stosunek krytyczny. Zwrócił też uwagę na Ziemię Świętą jako miejsce styku kultury chrześcijańskiej i islamskiej. Wskazywał na wzajemne przenikanie elementów tych kultur, a także na zbieżność pewnych nauk templariuszy z tajnymi naukami starożytnymi, rozwijanymi w środowisku islamu. Spowodowało to, zdaniem Nicolai, że z punktu widzenia ortodoksji katolickiej mogli oni być uważani przez niektórych za heretyków. Nicolai widział w templariuszach ważnego pośrednika między kulturą Wschodu i Zachodu, ale zdecydowanie odrzucał hipotezę templariuszowskiej genezy masonerii. Współczesną mu masonerię sprowadził do Towarzystwa Różokrzyżowego założonego około 1630 roku w Anglii przez Roberta Fludda (1574-1637), które pod wpływem wydarzeń politycznych ulegało stopniowej transformacji, rozwijając się w Niemczech, w III dekadzie XVII wieku jako Freimaurerei.
[s.n.]
Berlin ; Stettin
oai:dlibra.bibliotekaelblaska.pl:66824
93492
ger ; grc ; fre ; lat
Domena publiczna (public domain)
Jul 29, 2022
76
31
4
10
https://dlibra.bibliotekaelblaska.pl/publication/72207
RDF
OAI-PMH
Semler, Johann Salomo
Rauch, Julius Eduard
Sperber, Julius
Citation style: Chicago ISO690
This page uses 'cookies'. More information I understand