Nie masz uprawnień do wyświetlenia tego obiektu. Aby poprosić o dostęp do niego, wypełnij poniższe pola.
Clarmundus, Adolphus
1710
stary druk
Lebens-Beschreibung des Welt-berühmten Polyhistoris, S.T. Herrn Conrad Samuel Schurtzfleischens … (Drezno, Lipsk, 1710) - biografia niemieckiego historyka, bibliotekarza i polihistora Konrada Samuela Schurtzfleischa (1641-1708) , w opracowaniu Adolphusa Clarmundusa. Urodzony w grudniu 1641 roku, w Korbach Schurtzfleisch po nauce w rodzinnym mieści rozpoczął w 1658 roku studia na wydziale filozoficznym Uniwersytetu w Gießen. W 1659 roku przeniósł się na krótko do Helmstedt W kwietniu 1662 przeniósł się na Uniwersytet w Wittenberdze, gdzie już w październiku 1662 uzyskał stopień naukowy magistra. W 1663 roku uzyskał uprawnienia nauczycielskie na uniwersytetach, prowadził prywatne wykłady w Wittenberdze. W latach 1665-66 był rektorem gimnazjum w Korbach a od 1667 do 1669 był opiekunem (preceptorem) kilku studentów uniwersytetu w Lipsku. Stał się znany po opublikowaniu pisma "Iudicia de novissimis prudentiae civilis scriptoribus", w którym krytykował kolegów po fachu i ich politykę. Pismo wydał pod pseudonimem, szybko jednak odkryto kto jest jego autorem. Mimo sprzeciwów, w październiku 1671 został adiunktem na Wydziale Filozoficznym i jeszcze w tym samym roku otrzymał profesurę nadzwyczajną historii na Uniwersytecie w Wittenberdze. W 1674 roku objął katedrę poetyki, a w 1678 przeniósł się na katedrę historii. W 1680 roku udał się w podróż naukową do Holandii, Anglii i Francji, a w 1691 r. podróżował do Włoch i Austrii. W 1693 roku brał udział w inauguracji uniwersytetu w Halle, gdzie został powołany na profesora elokwencji. Profesurę historii w Wittenberdze oddał swojemu bratu Heinrichowi Leonhardowi, ale zachował tytuł profesora honorowego. Schurtzfleisch, w swoich początkowych pracach publicystycznych zajmował się kwestiami teorii państwa, po 1669 roku rozwinął szeroko zakrojoną publicystykę historyczną. Najbardziej intensywnie i owocnie pełnił swoje role jako wykładowca i krytyk literatury naukowej, podczas gdy jako autor nie był w stanie zrealizować wielu większych zamierzeń. Był polihistorem, który swoją pracą przyniósł wysoki prestiż Akademii Wittenberskiej, zdołał utrzymać reputację uczelni jako centrum filozofii i nauki historycznej, konkurując z wschodzącymi młodymi akademiami. W swojej pracy nie pozwolił, by ograniczenia luterańskich prawosławnych powstrzymały go od zachowania neutralnego punktu widzenia, za co nawet w okresie oświecenia był pozytywnie oceniany. Był pasjonatem kolekcjonowania literatury, nie szczędził wyjazdów na zagraniczne aukcje książek i rękopisów. Żadna aukcja, czy rynek książek nie umknął jego uwadze. Niestrudzenie powiększał i uzupełniał swoje księgozbiory, a także dostęp do publicznych bibliotek i zbiorów rękopisów. W ten sposób stał się wyrocznią dla otoczenia i współczesnych mu uczonych, nazywaną żywą biblioteką i chodzącym muzeum. Jego wielka, cenna prywatna biblioteka była swego rodzaju dziełem życia. W 1722 roku kolekcja została przeniesiona do zbiorów dzisiejszej Biblioteki Księżnej Anny Amalii w Weimarze. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. 93194-93195.
bey David Richtern
Dreßden ; Leizpig
oai:dlibra.bibliotekaelblaska.pl:66752
93194
ger ; lat ; grc
Domena publiczna (public domain)
22 lut 2022
21
24
https://dlibra.bibliotekaelblaska.pl/publication/72167
RDF
OAI-PMH
Rohr, Julius Bernhard von Schurtzfleisch, Conrad Samuel
Schurtzfleisch, Conrad Samuel Rohr, Julius Bernhard von
Lydicius, Jacobus
Brandes, Johann Christian
Ackermann, Johann Christian Gottlieb
Morgenstern, Salomon Jacob
Meier, Johann Christian
Styl cytowania: Chicago ISO690 Chicago
Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji Rozumiem