This publication is unavailable to your account. If you have more privileged account please try to use it or contact with the institution connected to this digital library.
Urban, Rudolf
1938
książka
Die slavisch-nationalkirchlichen Bestrebungen in der Tschechoslowakei mit besonderer Berücksichtigung der tschechoslowakischen und der orthodoxen Kirche (Lipsk, 1938) - publikacja Rudolfa Urbana stanowiąca historyczne studium historii Kościoła narodowego w Czechosłowacji w okresie międzywojennym XX wieku, wydana jako dziewiąty zeszyt serii Slavisch - Baltische Quellen und Forschungen, wydawanej przez niemieckiego slawistę Reinholda Trautmanna (1883-1951). Praca kompleksowo przedstawia genezę, kryzysy i zmagania intelektualne, konstytucję, strukturę, dogmatykę i doktrynę czechosłowackiego kościoła narodowego, dostarczając przy tym bogatego materiału źródłowego. Powstanie Husyckiego Kościoła Czechosłowackiego związane było z kryzysem w Kościele katolickim w Czechach po I wojnie światowej, w którym do 1918 roku episkopat stanowił lojalną podporę rządów dynastii Habsburgów. Niezadowolenie społeczne po rozpadzie Austro-Węgier związane z negatywnym stosunkiem Czechów do hierarchii kościelnej było wyrażane przez ruch Precz od Wiednia i od Rzymu. Znalazł on wsparcie w grupie nastawionych modernistycznie księży katolickich, dążących do reform kościelnych. Duchowni ci zrzeszeni w stowarzyszenie Jednota Československého Duchovenstva postulowali: wprowadzenie języków narodowych do liturgii, zniesienie obowiązkowego celibatu duchownych i dopuszczenie przedstawicieli wiernych w rządach Kościołem. Na początku 1920 roku część sympatyków ruchu społecznego Precz od Wiednia i od Rzymu oraz wspierający ich duchowni postanowili ostatecznie zerwać jedność z Kościołem katolickim nie widząc szans na uznanie swoich postulatów. W wyniku schizmy powstał narodowy Kościół Czechosłowacki, zorganizowany w patriarchat, który w początkach odwoływał się do tradycji i dorobku: św. Cyryla i św. Metodego, utrakwistów i braci czeskich. Sympatyzował również z prawosławiem i starokatolicyzmem. Z czasem jednak zbliżył się do haseł radykalnych grup protestantyzmu (uniwersalizm, unitarianizm), aby ostatecznie uformować własną oryginalną doktrynę w duchu modernizmu. Pierwsze uroczyste nabożeństwo Kościoła Czechosłowackiego odprawiono 8 stycznia 1920 w kościele prawosławnym św. Mikołaja w Pradze. Pierwsza parafia powstała 15 stycznia 1920 w Radwanicach staraniem proboszcza Ferdinanda Stibora. W 1924 roku w Kościele Czechosłowackim na skutek różnic w poglądach liderów nad przyszłością wspólnoty doszło do rozłamu. Wyodrębnił się z niego Kościół Prawosławny Czechosłowacji. Po śmierci pierwszego patriarchy Karela Farskýego (1880-1927) Kościół zaczął się jeszcze bardziej liberalizować. Doktryna Czechosłowackiego Kościoła Husyckiego jest oryginalna dla tego wyznania i na przestrzeni kilkudziesięciu lat ewoluowała. W latach 1920–1924 była ortodoksyjna, co miało związek z unią Kościoła Czechosłowackiego i Serbskiego Kościoła Prawosławnego. Później zaczęła być modyfikowana w duchu modernizmu katolickiego. Główny teolog Kościoła, Karel Farský - główny teolog Kościoła sformułował własny katechizm, w którym odrzucał boskość Jezusa Chrystusa i osobowość Ducha Świętego, a także w oryginalny sposób rozumiał osobę Boga. W 1931 roku w duchu reform Farskýego Kościół oficjalnie odrzucił m.in. dogmaty o Trójcy Świętej, dziewiczym poczęciu Jezusa Chrystusa, jego zmartwychwstaniu i ponownym przyjściu w dniu Sądu Ostatecznego.
Markert & Petters Verlag
Leipzig
oai:dlibra.bibliotekaelblaska.pl:68316
KD.19380
ger
Publikacja dostępna wyłącznie na terenie Biblioteki Elbląskiej
May 24, 2024
0
https://dlibra.bibliotekaelblaska.pl/publication/73750
RDF
OAI-PMH
Citation style: Chicago ISO690
This page uses 'cookies'. More information I understand