Obiekt

Tytuł: Geschichte des Deutschen Ritter-Ordens in seinen zwölf Balleien in Deutschland […] Erster Band

Autor:

Voigt, Johannes

Data wydania:

1857

Rodzaj dokumentu:

książka

Opis:

Tom pierwszy obszernego dzieła Johannes Voigta (1786-1863) – niemieckiego historyka koncentrujący się na przedstawieniu historii zakonu niemieckiego (w Polsce zwanego zakonem krzyżackim). Niniejsza publikacja została wydana w Berlinie w 1857 roku, tom druki dzieła opublikowano dwa lata później – w 1859 roku. Książka zawiera dedykację autora dla Maximiliana Josepha Östereich-Este (1782-1863) – arcyksięcia austriackiego, wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego w latach 1835-1863. Liczące prawie siedemset stron opracowanie szczegółowo opisuje strukturę organizacyjną, organizację administracyjną i społeczną zakonu, zasady i reguły, strukturę zarządzania, kwestie finansowania, rozwój własności zakonnej i zarządzanie w baliwatach (niem. Ballei) etc. Baliwaty czyli prowincje były największymi obszarami podziału administracyjnego. Zarządzali nimi namiestnicy noszący tytuł komtura krajowego (niem. Landkomthur). W materiale przedstawiono dokładny opis tworzenia i funkcjonowania 12 baliwatów niemieckich (m.in. Turyngia, Lotaryngia, Saksonia, Koblencja, Westfalia etc.) oraz sposób organizacji i funkcjonowania mniejszych jednostek administracyjnych. Zakon krzyżacki ma swój początek w Ziemi Świętej. W roku 1190 mieszczanie z Bremy i Lubeki założyli przy obleganej Akkce szpital polowy, aby opiekować się chorymi i rannymi krzyżowcami. Jako najwłaściwszą nazwę dla siebie, wybrali oni „Szpital Niemiecki Świętej Marii w Jerozolimie”, licząc na to, że będą mogli swoja główną siedzibę założyć w świętym mieście Jerozolimie. Papież Klemens III w dniu 6 lutego 1191 roku objął nowe bractwo papieską opieką. Bractwo szpitalne nazwało się później „Braćmi Domu Niemieckiego Najświętszej Marii Panny w Jerozolimie”. Ich ideałem była pomoc pielgrzymom i służba potrzebującym ludziom oparta na bezinteresownej miłości zgodnie z wolą Chrystusa. W roku 1198 bractwo szpitalne przekształciło się w zakon rycerski, co potwierdził papież Innocenty III w dniu 19 lutego 1199 roku. Przez ten fakt nie zmniejszyła się pomoc dla chorych i pielgrzymów, rozszerzył się za to zakres działań zakonu. Potrzeba czasu wyznaczyła zakonowi nowe zadanie – chronić wiarę chrześcijańską przed nieprzyjaciółmi Chrystusa. Aby wypełnić to zadanie do wspólnoty zakonnej zaczęto przyjmować także kapłanów, którzy mieli za zadanie wzmacniać wiarę braci zakonnych a także nieść pomoc duchową chorym. Zakon stał się instytucją rycersko – duchową. Opracowanie uzupełniają chronologicznie uporządkowane załączniki z wykazem imiennym władz administracyjnych.

Wydawca:

Druck und Verlag von Georg Reimer

Miejsce wydania:

Berlin

Format:

application/pdf

Identyfikator zasobu:

oai:dlibra.bibliotekaelblaska.pl:64407

Sygnatura:

34673

Język:

ger

Prawa:

Domena publiczna (public domain)

Kolekcje, do których przypisany jest obiekt:

Data ostatniej modyfikacji:

11 gru 2018

Data dodania obiektu:

11 gru 2018

Liczba wyświetleń treści obiektu:

76

Liczba wyświetleń treści obiektu w formacie PDF

76

Wszystkie dostępne wersje tego obiektu:

https://dlibra.bibliotekaelblaska.pl/publication/69682

Wyświetl opis w formacie RDF:

RDF

Wyświetl opis w formacie OAI-PMH:

OAI-PMH

×

Cytowanie

Styl cytowania:

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji