Die Sittenlehre des Neuen Testaments (Lemgo, 1801) - opracowanie niemieckiego teologa ewangelickiego, wykładowcy na wydziale teologicznym Uniwersytetu w Getyndze Johanna Gottfrieda Immanuela Bergera (1773-1803) odnoszące się do nauk moralnych Nowego Testamentu. Zawarty w Biblii wykład moralności i zespół norm moralnych z ich uzasadnieniami jest podstawą etyki chrześcijańskiej. Normy te są ujęte głównie w przykazaniach i opowiadaniach o czynach postaci biblijnych. Etyka biblijna odwołuje się do autorytetu Boga, a jej normy są odbiciem miłości stanowiącej jego naturę. Etyka Starego Testamentu i etyka Nowego Testamentu mają wiele cech wspólnych, jednak Stary Testament zawiera więcej norm o charakterze prawnym i maksym o życiu, natomiast Nowy Testament kładzie nacisk na etyczny maksymalizm. W Nowym Testamencie głównym źródłem zasad i przykładem postępowania jest Jezus Chrystus. Treścią norm jest zarówno stosunek człowieka do Boga, jak i do innych ludzi, przy czym miłość bliźniego jest sprawdzianem miłości do Boga.
Verlag der Meyerschen Buchhandlung
oai:dlibra.bibliotekaelblaska.pl:69992
Domena publiczna (public domain)
Feb 25, 2025
Feb 25, 2025
28
39
24
https://dlibra.bibliotekaelblaska.pl/publication/75827
| Edition name | Date |
|---|---|
| 1801, Berger, Johann Gottfried Immanuel, Die Sittenlehre des Neuen Testaments […] | Feb 25, 2025 |
Mosheim, Johann Lorenz von
Mosheim, Johann Lorenz von
Kähler, Ludwig August
Schneider, Christian Friedrich
Haenlein, Heinrich Carl Alexander
Haenlein, Heinrich Carl Alexander