This publication is unavailable to your account. If you have more privileged account please try to use it or contact with the institution connected to this digital library.
Schirach, Baldur von
[1933]
książka
Die Fahne der Verfolgten - nazistowska poezja Baldura von Schiracha (1907-1974) ówczesnego „przywódcy młodzieży”, (niem. Reichsjungendführer), który odpowiadał randze SS-Reichsführera. Zbiór zawiera pięćdziesiąt wierszy i dedykowany jest Adolfowi Hitlerowi (1889-1945). Baldur von Schirach urodził się 9 maja 1907 roku w Weimarze. Pochodził z bogatej rodziny, a jego przodkowie po stronie matki mieli korzenie amerykańskie. Dlatego też biegle posługiwał się nie tylko językiem niemieckim, ale i angielskim, którego uczyła go matka. W 1925 roku wstąpił do NSDAP. W 1929 roku rozpoczął działalność na stanowisku przywódcy związku młodych socjalistów. Szybko awansował, działając przede wszystkim w ugrupowaniach skupiających młodzież. W 1931 roku otrzymał stopień „przywódcy młodzieży”, Reichsjungendführera. W 1933 roku został mianowany przywódcą Hitlerjugend. W tym samym roku nadano mu rangę Gruppenführera w szeregach SA. Baldur von Schirach szybko stał się idolem niemieckiej młodzieży, będąc wzorem do naśladowania dla młodych Niemców. W 1940 roku Schirach wstąpił do armii niemieckiej i brał udział w kampanii francuskiej. W tym samym roku pozbawiono go przywództwa Hitlerjugend. W zamian za to Adolf Hitler mianował go na mniej znaczące stanowisko Gauleitera Wiednia (funkcję tę pełnił do końca wojny). Schirach był odpowiedzialny za wysłanie 185 tys. Żydów z Wiednia do obozów koncentracyjnych. W przemówieniu 15 września 1942 określił deportacje Żydów jako „wkład do kultury europejskiej”. Później jednak krytykował warunki deportacji Żydów i postulował „umiarkowane traktowanie” mieszkańców Europy Wschodniej. Jako Gauleiter nigdy otwarcie nie przeciwstawił się polityce eksterminacji, głównie przed obawą o swoją pozycję w partii i piastowane stanowisko. Ponadto do końca darzył swoim szczerym poparciem organizację Hitlerjugend, której był pierwszym przywódcą. W 1945 roku pod przybranym nazwiskiem Richard Falk udał się do Schwarzu w Tyrolu, gdzie nierozpoznany pracował jako tłumacz w dyplomatycznej placówce amerykańskiej. Dodatkowo zajmował się działalnością pisarską 5 czerwca 1945 roku niespodziewanie (jako von Schirach oficjalnie był uważany za zmarłego) ujawnił swoją prawdziwą tożsamość i poddał się aliantom zachodnim. Jako powód podał „możliwość odpowiadania przed sądem międzynarodowym” i osądzenia swojej winy. Zmotywowały go do tego względy ambicjonalne, a przede wszystkim fakt oskarżenia organizacji Hitlerjugend, na czele której powinien stanąć, i uznał, że on ponosi odpowiedzialność za jej działalność. Sądzony podczas procesów przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze, ostatecznie uniknął kary śmierci, a w jego sprawie zasądzono jeden z najwyższych wyroków - 20 lat więzienia (za „zbrodnie przeciw pokojowi” oraz „zbrodnie przeciw ludzkości”). Wyrok odbył w więzieniu w Spandau. W 1966 roku odzyskał wolność Rok później wydał swoje wspomnienia „Ich glaubte an Hitler” (pol.”Wierzyłem w Hitlera”). Zmarł 8 sierpnia 1974 roku w niemieckim Kröv.
„Zeitgeschichte” Verlag und Vertriebs-Gesellschaft m.b.H
Berlin
oai:dlibra.bibliotekaelblaska.pl:68255
KD.12500
ger
Publikacja dostępna wyłącznie na terenie Biblioteki Elbląskiej
Apr 15, 2024
9
1
0
https://dlibra.bibliotekaelblaska.pl/publication/73551
RDF
OAI-PMH
Frank, Walter
Mehringer, Helmut
Siebarth, Werner Gustav Rudolph
Krüger, Alfred
Starcke, Gerhard
Citation style: Chicago ISO690
This page uses 'cookies'. More information I understand