Bajki na altówkę. Op. 132 – Ostatni utwór ogarniętego pogłębiającą się depresją Roberta Schumanna. Impulsem do napisania dzieła okazała się w 1853 r. wizyta młodego, 20-letniego Brahmsa w domu Schumannów, już wówczas świetnego pianisty i wybitnie utalentowanego kompozytora. W swoich Bajkach Schumann nawiązał do własnych doświadczeń pianistycznych. Muzyka Bajek ujmuje harmonią melodyczną, rozwiniętą w dialogach klarnetu i altówki, instrumentów w pełni docenionych właśnie w epoce romantyzmu. Wiodąca rola przypada jednak fortepianowi. Dzieło dedykowane jego uczniowi Albertowi Dietrich (1829-1908) (późniejszy kompozytor i dyrygent). Na tylnej okładzinie wykaz kompozytorów oraz ich utworów wydanych przez wydawnictwo Breitkopf & Härtel w Lipsku. Zeszyt z nutami pochodzi z kolekcji Henryka Nitschmanna, znawcy literatury polskiej, kompozytora i krytyka muzycznego. [Dawna sygnatura Muz. III 1334 b].
oai:dlibra.bibliotekaelblaska.pl:55856
Domena publiczna (public domain)
12 sty 2017
12 sty 2017
93
49
https://dlibra.bibliotekaelblaska.pl/publication/60655
| Nazwa wydania | Data |
|---|---|
| [1890], Schumann Robert, Märchenerzählungen. Op. 132 [Viola] | 12 sty 2017 |