1991
exlibris
Wiek XVI I XVII to okres największej popularności superekslibrisów. W tym czasie zaczynają pojawiać się właściwe ekslibrisy przybierające formę odbitek graficznych, wykonanych z klocków drewnianych (drzeworyty) lub płyt miedzianych (miedzioryty), które były naklejane na wewnętrzną stronę okładki książki. Niekiedy odbijano je bezpośrednio na kartach tomów razem z tekstem. Dwa najstarsze zachowane drzeworyty polskie datowane są na lata 1516/17. Jeden należał do Macieja Drzewickiego (1467-1535), kanclerza wielkiego koronnego i arcybiskupa gnieźnieńskiego, drugi do Krzysztofa Szydłowieckiego (1487-1542), kanclerza wielkiego koronnego, zbieracza kodeksów i przewodników ilustrowanych, protektora sztuk pięknych. Polski ekslibris tego czasu wyróżniał się wysokim poziomem artystycznym. Charakterystycznym motywem właściwych ekslibrisów z okresu XVI-XVII w. były herby rodowe. Pojawiają się tarcze z emblematami heraldycznymi wspierane przez lwy, gryfy lub orły. Nowym elementem wprowadzonym do kompozycji były wieńce laurowe i palmowe. Biblioteka Elbląska posiada reprodukcje ekslibrisów wydane przez Bibliotekę Narodową. Wśród właścicieli ekslibrisów: Krzysztof Szydłowiecki, Jan Dantyszek, Karol Franciszek Karnkowski, Ludwik Aichler, Jan Stefan Wydżga, Marcin Baron, Adrian Engelke, Jan Kazimierz. Instytucje z własnym ekslibrisem: Biblioteka Senatu w Gdańsku, Biblioteka Dominikanów we Wrocławiu, Biblioteka Jezuitów w Poznaniu.
DŻS - Exlibrisy
lat
Publikacja dostępna wyłącznie na terenie Biblioteki Elbląskiej
21 sty 2016
https://dlibra.bibliotekaelblaska.pl/publication/47306
RDF
Styl cytowania: Chicago ISO690
Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji Rozumiem