Nie masz uprawnień do wyświetlenia tego obiektu. Aby poprosić o dostęp do niego, wypełnij poniższe pola.
Vossberg F. A.
1841
książka
Średniowieczne monety i pieczęcie gdańskie, toruńskie i elbląskie oraz wybijane przez książąt pomorskich. W 1246 Elbląg otrzymał swój pierwszy przywilej menniczy, mówiący iż miasto ma prawo do emitowania fenigów i denarów chełmińskich, które co 10 lat powinny być odnawiane i mieć taką sama wagę, wartość i zawartość kruszcu. Do powstania części publikacji poświęconej elbląskim monetom i pieczęciom przyczynił się członek Rady Miejskiej Ferdinand Neumann, który w elbląskim Archiwum Miejskim oraz w zbiorach prywatnych przeprowadził kwerendę, mającą na celu odszukanie najstarszych elbląskich pieczęci. Najstarsza z nich przedstawiała prosty zarys płynącej łodzi z postacią sternika przy wiośle. Na szczycie masztu widniała flaga, a pod nią na wolnym polu krzyż zakonny (taki jak na krzyżackich fenigach). Na innych elbląskich pieczęciach widniały różnorakie motywy: m. in. zoomorficzny (pieczęć komturii z 1349), arabeskowe smoki i łabędzie (pieczęć Nowego Miasta z 1376 ), krzyż zakonny obramowany trzema półłukami ozdobionymi liliami lub kwiatami koniczyny i rozetkami (pieczęć miejska), postać anioła (sygnet staromiejski ok. 1454), postaci mnichów (pieczęć zakonu dominikańskiego od 1238). Okładka książki tekturowa; zawiera cztery tablice. Na karcie tytułowej exlibris: pieczątka prostokątna z napisem: "Bibliothek von Eduard Stach" (poniżej nieczytelne).
Fincke G.
Berlin
image/x.djvu
oai:dlibra.bibliotekaelblaska.pl:10561
35354
ger
Domena publiczna (public domain)
3 paź 2018
31 sie 2010
942
791
https://dlibra.bibliotekaelblaska.pl/publication/13214
RDF
OAI-PMH
Bahrfeldt Emil
Bahrfeldt E., Jaquet, Schwandt
Styl cytowania: Chicago ISO690
Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji Rozumiem