Kolekcja

Elbląg był w prowincji Prus Zachodnich drugim po Gdańsku ośrodkiem prasowym, mającym dobrze zorganizowany system informacyjny, który przynosił dość obfite informacje z życia polityczno-społecznego Niemiec. Periodyki elbląskie były redagowane poprawnie, szata graficzna dość schematyczna – nie wyróżniająca się od innych prowincjonalnych gazet, dopiero umieszczanie ilustracji sprawiło, iż ich wygląd uległ zmianom. Czasopisma były przeznaczone dla szerokiego kręgu czytelników, reprezentujących różne grupy zawodowe. Są wśród nich zarówno typowe dzienniki informacyjne, przynoszące wiadomości z najbliższej okolicy, kraju i ze świata (tych jest najwięcej) jak i czasopisma specjalistyczne (np. „Landwirtschaftliche Mitteilungen”, „Freie Lehrerzeitung“) oraz kościelne i o tematyce religijnej („Kirchenzettel der Stadt Elbing“, „Mennonitische Blätter“). Do periodyków zaliczyć też należy biuletyny urzędowe oraz ukazujące się cyklicznie informatory organów miejskich czy instytucji („Elbinger Kreis-Blatt”, „Jahresberichte der Kleinkiderbewahranstalten”). Najmniej liczną grupą są czasopisma o charakterze naukowym i kulturalnym („Elbinger Jahrbuch”, „Ostdeutsche Literatur, Kunst und Wissenschaft”). Do wielu czasopism dołączane były dodatki (kobiece, dziecięce, weekendowe o charakterze rozrywkowym etc.). Ważnym elementem każdej gazety były reklamy zarówno miejscowych sklepów, lokali i usługodawców, jak i pozamiejscowych, ogólnoniemieckich firm i produktów. Jako że gazety codzienne były jedyną drogą dotarcia do szerokich kręgów lokalnej społeczności, zamieszczano w nich liczne ogłoszenia (informacje o zebraniach stowarzyszeń, wydarzeniach kulturalnych i imprezach, repertuar teatru i kin, ogłoszenia matrymonialne, oferty pracy, ogłoszenia typu znaleziono-zagubiono).