Szukana fraza: [Opis = "Beiträge zur Beförderung der Menschenkenntniß, besonders in Rücksicht unserer moralischen Natur \(Berlin, 1789\) \- druga część publikacji z pogranicza filozofii, psychologii, antropologii i pedagogiki oświeceniowej, odnosząca się do problematyki znajomości natury ludzkiej, w szczególności do natury moralnej człowieka, w opracowaniu Karla Friedricha Pockelsa \(1757\-1814\). Pockels był popularnym niemieckim pisarzem filozoficznym, uczonym i badaczem. Stał się znany jako biograf księcia Karola Wilhelma Ferdynanda. W latach 1776\-1779 studiował teologię i filozofię na uniwersytecie w Halle. Jego nauczycielami akademickimi byli August Hermann Niemeyer \(1754\-1828\) i Johann August Eberhard \(1739\-1809\). Dzięki pośrednictwu filantropa Friedricha Eberharda von Rochow \(1734\-1805\), Pockels wyjechał w 1780 roku do Brunszwiku jako wychowawca i nauczyciel dwóch najmłodszych synów księcia Karola Wilhelma Ferdynanda \(1735\-1806\), Augusta i Friedricha Wilhelma. Był autorem popularnych prac psychologicznych i pedagogicznych, m. in. z zakresu psychologii dziecka i psychologii płci. Był również współpracownikiem czasopisma Karla Philippa Moritza \"Magazin zur Erfahrungsseelenkunde\" i opublikował kilka artykułów w \"Braunschweigisches Magazin\". W 1809 roku ukazała się jego biografia księcia Karola Wilhelma Ferdynanda. Zmarł 29 października 1814 r. na udar mózgu. Pockels był nie tyle uczonym, ile człowiekiem o światowym wykształceniu, zdrowym osądzie i dobrych zdolnościach obserwacyjnych, w żadnym razie nie stroniącym od radosnych przyjemności życia. Pojawiał się tu i ówdzie jako poeta, ale przede wszystkim jako popularny pisarz filozoficzny. Jego zamiłowanie do obserwacji i pracy psychologicznej zaprowadziło go również na pole edukacji, gdzie popierał panujące wówczas zasady filantropii. W przedmowie do pierwszej części niniejszej publikacji podkreśla znaczenie związku między religią a cnotą. Dokument, jak wskazuje tytuł, ma propagować wiedzę o człowieku i naturze ludzkiej, zwłaszcza w odniesieniu do natury moralnej człowieka. Znajomość natury ludzkiej staje się podstawą do nauczania moralności i cnoty. Jak twierdzi Pockels, religia i moralna natura człowieka są ze sobą bardzo blisko związane. W myśli oświeceniowej nie mogą być one rozpatrywane w oderwaniu od siebie. Inspiracją i bazą opublikowanego zbioru były wielkie, znakomite dzieła, takich filozofów jak\: Michel Eyquem de Montaigne \(1533\-1592\)\; Charles de Marguetel de Saint\-Denis, seigneur de Saint\-Évremond \(1613\-1703\)\; John Locke \(1632\-1704\)\; David Hume \(1711\-1776\)\; Francis Hutcheson \(1694\-1746\) etc. Niniejsza część zawiera cztery kolejne rozprawy. Pierwsza z nich dotyczy miłości i przyjaźni w filozofii Charles’a Saint\-Évremond’a. Druga traktuje o duszy ludzkiej i poglądach jakie prezentuje w tej kwestii Michel Eyquem de Montaigne. Trzecia odnosi się do przesądów i uroków w filozofii Davida Hume’a. Czwarty i ostatni traktat nawiązuje do koncepcji Locke’a dotyczących wrodzonych idei moralnych \(prawd podstawowych\). Pierwsza część dokumentu ukazała się rok wcześniej, w 1788 roku. Dokument współoprawny z innymi drukami \(klocek introligatorski\), sygn. 92545\/1\-92545\/2."]

Wyników: 1