Szukana fraza: [Opis = "Publikacja wydana w Berlinie w 1789 roku koncentrująca się na diagnostycznej, prognostycznej i instrumentalno\-technicznej funkcji pedagogiki i przedstawiająca poglądy autora w kwestii najbardziej efektywnych metod egzaminowania oraz sprawdzania wiedzy, umiejętności i zdolności uczniów. Autorem dokumentu jest Friedrich Gedike \(1754 \-1803\) \- niemiecki teolog luterański, pedagog w okresie późnego oświecenia, postępowy i aktywny zwolennik i uczestnik reformowania pruskiego szkolnictwa, u boku Karla von Zedlitza \(1731\-1793\) pruskiego prezydenta rządu śląskiego, potem królewskiego ministra stanu, ministra sprawiedliwości, w końcu ministra do spraw kościoła i szkół za rządów Fryderyka Wielkiego. Gedike był jednym z czołowych przedstawicieli fryderycjańskiego oświecenia w berlińskim społeczeństwie. W 1784 roku dzięki poparciu Zedlitza został radcą Najwyższego Konsystorza Krajowego, a trzy lata później powołano go przy zakładaniu Wyższego Kolegium Szkolnego \(niem. Oberschulkollegium\) do rady tegoż kolegium. W 1787 roku założył seminarium dla kandydatów na nauczycieli, które stało się wzorem dla innych tego typu placówek oraz przyczynił się w 1788 roku do wprowadzenia egzaminu dojrzałości \(matury\) w gimnazjach. Gedike wywodził się z filantropów i ostatecznie zwrócił się ku nowemu humanizmowi. Powiązał punkt widzenia nowohumanistycznego odnowienia \(kształcenie przez języki klasyczne\) z innymi punktami widzenia oświecenia \(praktyczno\-materialne wykorzystanie realiów, odpowiednie rozbudowanie szkół realnych\). Należał do najważniejszych teoretycznych i organizacyjnych prekursorów podstawowego porządku pruskiego szkolnictwa i edukacji."]
