Obiekt

Opis:

Publikacja wydana w Berlinie w 1789 roku koncentrująca się na diagnostycznej, prognostycznej i instrumentalno-technicznej funkcji pedagogiki i przedstawiająca poglądy autora w kwestii najbardziej efektywnych metod egzaminowania oraz sprawdzania wiedzy, umiejętności i zdolności uczniów. Autorem dokumentu jest Friedrich Gedike (1754 -1803) - niemiecki teolog luterański, pedagog w okresie późnego oświecenia, postępowy i aktywny zwolennik i uczestnik reformowania pruskiego szkolnictwa, u boku Karla von Zedlitza (1731-1793) pruskiego prezydenta rządu śląskiego, potem królewskiego ministra stanu, ministra sprawiedliwości, w końcu ministra do spraw kościoła i szkół za rządów Fryderyka Wielkiego. Gedike był jednym z czołowych przedstawicieli fryderycjańskiego oświecenia w berlińskim społeczeństwie. W 1784 roku dzięki poparciu Zedlitza został radcą Najwyższego Konsystorza Krajowego, a trzy lata później powołano go przy zakładaniu Wyższego Kolegium Szkolnego (niem. Oberschulkollegium) do rady tegoż kolegium. W 1787 roku założył seminarium dla kandydatów na nauczycieli, które stało się wzorem dla innych tego typu placówek oraz przyczynił się w 1788 roku do wprowadzenia egzaminu dojrzałości (matury) w gimnazjach. Gedike wywodził się z filantropów i ostatecznie zwrócił się ku nowemu humanizmowi. Powiązał punkt widzenia nowohumanistycznego odnowienia (kształcenie przez języki klasyczne) z innymi punktami widzenia oświecenia (praktyczno-materialne wykorzystanie realiów, odpowiednie rozbudowanie szkół realnych). Należał do najważniejszych teoretycznych i organizacyjnych prekursorów podstawowego porządku pruskiego szkolnictwa i edukacji.

Wydawca:

bei Johann Friedrich Unger

Miejsce wydania:

Berlin

Format:

application/pdf

Identyfikator zasobu:

oai:dlibra.bibliotekaelblaska.pl:64723

Sygnatura:

91471

Język:

ger

Prawa:

Domena publiczna (public domain)