Obiekt

Opis:

Althochdeutsches Lesebuch enthaltend die althochdeutsche Übersetzung der Consolatio philosophiae des Boethius (Berlin, 1837) - staro-wysoko-niemiecki przekład dzieła Consolatio Philosophiae rzymskiego filozofa, tłumacza Arystotelesa, teologa chrześcijańskiego, świętego Kościoła katolickiego i i polityka Boecjusza; łac. Anicius Manlius Severinus Boëthius (ok.480-524/526), zredagowany do użytku szkolnego i uniwersyteckiego oraz opatrzony uwagami językowymi E. G. Graffa. Opracowanie miało być wykorzystywane jako pomoc dydaktyczna (szczególnie dla osób zainteresowanych historią języka i lingwistyką) w nauce i badaniu najstarszej formy języka niemieckiego jaką jest język staro-wysoko-niemiecki (niem. Althochdeutsche Sprache). Consolatio Philosophiae lub De consolatione philosophiae (tłumaczone na polski jako O pocieszeniu, jakie daje filozofia lub O pociechach filozofii) to ostanie dzieło filozoficzne Boecjusza napisane w języku łacińskim około roku 524 po Chrystusie. Jest to dialog napisany w formie prosimetrium i poświęcony poszukiwaniu sensu ludzkiej egzystencji. Dzieło to zostało ocenione jako najważniejsza i najbardziej wpływowa praca z Zachodu na średniowieczne i wczesnorenesansowe chrześcijaństwo, a także ostatnie wielkie dzieło klasycznej starożytności na Zachodzie. Charakteryzowane jest jako stoickie. Boecjusz napisał Consolatio Philosophiae w czasie pobytu w więzieniu zakończonym jego egzekucją.

Wydawca:

in der Nicolaischen Buchhandlung

Miejsce wydania:

Berlin

Identyfikator zasobu:

oai:dlibra.bibliotekaelblaska.pl:71285

Sygnatura:

KD.4722

Język:

ger

Prawa:

Domena publiczna (public domain)