Szukana fraza: [Opis = "Wilhelm Meisters Lehrjahre\; pol. Lata nauki Wilhelma Meistra \(Frankfurt, Lipsk, 1795\) \- drugi tom \(księga trzecia i czwarta\) powieści rozwojowej, której autorem jest niemiecki poeta przełomu XVIII i XIX wieku, najwybitniejszy przedstawiciel literatury niemieckiej, a także jeden z najbardziej znaczących w skali światowej, dramaturg, prozaik, uczony, polityk oraz wolnomularz Johann Wolfgang von Goethe \(1749\-1832\). Był on, obok Friedricha Schillera \(1759\-1805\), z którym łączyła go najbliższa przyjaźń czołowym przedstawicielem klasycyzmu weimarskiego oraz prekursorem romantyzmu. Był również myślicielem i uczonym, znawcą wielu dziedzin nauki oraz sztuki. Studia prawnicze ukończył w Lipsku i Strasburgu. W 1775 roku osiadł w Weimarze, w którym mieszkał do końca życia. Pełnił różne funkcje na dworze księcia sasko\-weimarskiego, dochodząc do rangi prezydenta Izby Finansów. Od 1791 do 1817 kierował teatrem oraz wszystkimi instytucjami oświatowo\-kulturalnymi księstwa. W 1786 roku wyjechał na dwa lata do Włoch, co wywarło duży wpływ na jego twórczość. Wilhelm Meisters Lehrjahre to klasyczna powieść edukacyjna \(niem. Bildungsroman\), w której autor przedstawia psychologiczne, moralne i społeczne kształtowanie się osobowości głównego bohatera, proces dojrzewania i kształtowania rozumu. Goethe pisząc powieść kierował się oświeceniowymi ideałami Diderota i Voltaire’a i głosił prawo wolnego obywatela do wszechstronnej edukacji. Lata nauki Wil­hel­ma Meistra , to w opinii wielu, wzo­rzec całe­go gatun­ku bil­dung­sro­man. Ponad­to jest to powie­ść, w któ­rej Goethe zawarł cały szereg osobistych prze­my­śleń na temat teatru, lite­ra­tu­ry i sztu­ki w ogó­le. Tytułowy bohater, Wilhelm Meister to żyjąc w świecie nadmiernie rozbudzonej wyobraźni młody kupiec, który uważa, że jego powołaniem jest zostać aktorem dramatycznym, odkąd rodzice kupili mu teatrzyk kukiełkowy. Zatrudnia się w wędrownej trupie i odkrywa świat, miłość oraz kręgi towarzyskie. Jego zdaniem literatura i teatr mogą zmieniać społeczeństwo, ponieważ pozwalają zbliżyć do siebie rzeczywistość i ideał, dwa nierozdzielne bieguny. Stopniowo Wilhelm nabiera przekonania, że artysta sceniczny z trudnością stać się może artystą życiowym, że idealne na pozór formy życia wielkiego świata nie zawierają w sobie prawdy istotnej. Uznaje w końcu, że nadaremnie chciałoby się uniknąć ograniczeń, jakie stawia życie, że szczęście i godność ludzka nie polegają na zaprzeczeniu, ale na opa­nowaniu rzeczywistości świata realnego. Treści tych przekonań, kontynuuje Goethe w księdze szóstej zatytułowanej Zwierzenia pięknej duszy, które z historią Wilhelma nie mają ścisłego i bezpośredniego związku. W zwierzeniach tych poeta, wykorzystując osobiste wspomnienia, przedstawia obraz kobiety, która podobnie ja k Wilhelm żyjąc w świecie nadmiernie rozbudzonej wyobraźni, „zatonęła” w samej sobie, oddała się pobożne­mu marzycielstwu i religijnej fantastyce. W ostatnich dwóch księgach Lat nauki…Wilhelm dostrzega to, czego tak długo poszukiwał. Coraz wyraźniej zrywa ze swoim dotychczasowym usposo­bieniem, uznaje znaczenie i konieczność życia czynnego, skupienia swoich sił i zajęcia się życiem praktycznym, którym dawniej pogardzał. Ostatecznie znajduje zadowolenie wewnętrzne i harmonijne uspokojenie. Głów­ne krę­gi tema­tycz­ne Lat nauki… to teatr, reli­gia i miłość. Powieść ukazała się po raz pierwszy w latach 1795\-1796, okazując się sukcesem rynkowym. Składa się z ośmiu ksiąg. Pierwszy polski przekład Piotra Chmielowskiego \(1848\-1904\) ukazał się w Warszawie w 1893 roku. Późniejszym dopełnieniem tej powieści są Lata wędrówki Wilhelma Meistra \(niem.Wilhelm Meisters Wanderjahre\)."]

Wyników: 1