Szukana fraza: [Opis = "Kurzgefasstes exegetisches Handbuch zum Alten Testament… \(Lipsk, 1891\) \- druga część podręcznika egzegetycznego Starego Testamentu. Niniejsza część jest egzegezą, czyli wykładem \(interpretacją\) tekstów Księgi Hioba \- księgi dydaktycznej \(mądrościowej\) Starego Testamentu. Znajdujemy w niej język używany w starożytnym postępowaniu prawnym, lamentacje, a także specyficzne określenia, których nie ma w żadnym innym miejscu w Biblii. Większość tekstu ujęta jest w formę dwuwiersza, w sposób typowy dla poezji. Treść księgi dotyka zagadnień bliskich każdemu, kto doświadcza cierpienia. W prologu otrzymujemy wgląd w kulisy wydarzeń \- dlaczego Bóg pozwolił szatanowi doświadczyć Hioba cierpieniem. Następnie, poprzez szereg dialogów i monologów widzimy, jak ludzka mądrość stara się wytłumaczyć to, co niewytłumaczalne. W końcu, sam Bóg zabiera głos. Końcowe rozdziały Księgi Hioba przynoszą mistrzowską mowę obronną, w której Bóg mówi o swoim majestacie i \"inności\" \- o swojej odwiecznej transcendencji i wyższości nad wszelkim stworzeniem – w odróżnieniu od przemijalności i niewiedzy Hioba. Egzegeza posługując się filologiczną analizą poszczególnych wierszy, zdań i słów, dąży do integralnego zrozumienia tekstu. Chce przede wszystkim odkryć, co miały one do powiedzenia ich pierwotnym czytelnikom \(słuchaczom\), którzy żyli w odległych czasach i kulturze, osadzeni byli w zupełnie odmiennych realiach i posługiwali się najczęściej językiem hebrajskim. Autorem publkacji jest Christian Friedrich August Dillmann \(1823\-1894\) \- niemiecki egzegeta Starego Testamentu, orientalista i teolog luterański. Dillmann już w wieku 9 lat uczył się języków klasycznych. Studiował od 1840 roku teologię, języki orientalne i filozofię na uniwersytecie w Tybindze. Po doktoryzacji z filozofii podróżował w latach 1846\-1848 do Paryża, Londynu i Oksfordu, aby badać etiopskie rękopisy i sporządzić ich katalog. Po powrocie został repetentem w Tübinger Stift, od 1851 roku privatdozentem na uniwersytecie w Tybindze, potem profesorem języków orientalnych w Kilonii \(1854\), profesorem egzegezy starotestamentowej w Gießen \(1864\) i w Berlinie \(1869\) jako następca Ermsta Wilhelma Hengstenberga \(1802\-1869\).Dzięki dziełom\: „Grammatik der äthiopischen Sprache” \(1857\), „Lexicon linguae Aethiopicae cum indice Latino” \(1865\), „Chrestomathia Aethiopica edita et glossario explanata” \(1866\) oraz wydaniu części etiopskiej Biblii i rozprawom o etiopskiej historii, historii literatury i języka został odnowicielem filologii etiopskiej, którą w XVII w. w Niemczech założył Hiob Ludolf \(1624\-1704\). Jako teolog zajmował się zwłaszcza Starym Testamentem i napisał kilka komentarzy do jego ksiąg. Dillmann był członkiem Bawarskiej Akademii Nauk w Monachium \(od 1872\) i Pruskiej Akademii Nauk w Berlinie \(od 1877\)."]

Wyników: 1