Szukana fraza: [Opis = "Die Giftgewächse Deutschlands und der Schweiz… \(Eßlingen, 1867\) \- ilustrowana XIX\-wiecznymi kolorowymi litografiami publikacja prezentująca najpopularniejsze rośliny trujące z terenu Niemiec i Szwajcarii, przeznaczona do użytku szkolnego oraz samokształcenia, zwłaszcza dla farmaceutów. Opracowanie zawiera krótką, ogólną charakterystykę roślin trujących oraz opis niebezpieczeństw wynikających z kontaktu z nimi. Każda z prezentowanych roślin została opatrzona tekstem objaśniającym. Należą do nich m.in. bieluń dziędzierzawa , lulek czarny, pokrzyk wilcza jagoda, tojad lisi, jaskier okrągłolistny, sałata kompasowa, wawrzynek wilczełyko, szalej jadowity, blekot pospolity, naparstnica żółta, bagno zwyczajne, wilczomlecz obrotny, cis pospolity etc. Trujące właściwości roślin wynikają z zawartości substancji trujących w ich organizmie. Szkodliwe substancje mogą występować w zróżnicowanym nasileniu, w całej roślinie jak również w poszczególnych jej częściach np. w owocach czy też nasionach. Zazwyczaj obecność tych substancji jest częścią systemu obronnego roślin, które mają pomóc gatunkowi przetrwać. Zgodnie ze znaną od wieków zasadą Paracelsusa każdy lek może być trucizną, a każda trucizna \- lekiem. Różni je tylko dawka. Ta stara prawda sprawdza się także w naturze. Wiele roślin ma niezwykłe właściwości lecznicze, ale w nieodpowiednich proporcjach \(lub w zbyt bliskiej odległości\) mogą być dla nas śmiertelnie niebezpieczne. Autorem opracowania jest niemiecki botanik, duchowny i profesor Christian Ferdinand Friedrich Hochstetter \(1787\-1860\). W 1807 roku ukończył studia na Uniwersytecie w Tybindze. W 1808 roku został na krótko uwięziony za udział w nielegalnym planie utworzenia kolonii na Tahiti. Następnie pracował jako nauczyciel i prywatny korepetytor, zanim stał się proboszczem i inspektorem szkolnym w Brnie. W 1824 roku przeniósł się do Esslingen. Jako botanik działał głównie w Europie Środkowej \(na obszarze dzisiejszych Niemiec, Austrii, Szwajcarii i Włoszech\), na portugalskich wyspach Maderze i Azorach oraz w Afryce Wschodniej \(w Etiopii\). Przedmiotem jego badań były głownie glony, grzyby, paprotniki oraz rośliny nasienne. Odegrał ważną rolę w botanicznych pracach polowych jako dyrektor Unio itineraria \- organizacji naukowej, która miała swoje początki w 1825 roku i promowała gromadzenie oraz dystrybucję próbek roślin z różnych części świata. Opublikował liczne prace na temat historii naturalnej, botaniki, teologii, edukacji etc."]
