Szukana fraza: [Opis = "Dialog über die von G.E. Lessing herausgegebene Erziehung des Menschengeschlechts \(Hamburg, 1781\) \- skonstruowany w formie dialogu, prowadzonego przed dwóch anonimowych przjaciół, komentarz do filozoficzno \- religijnego dzieła Die Erziehung des Menschengeschlechts, wydanego w Berlinie w 1780 roku, którego autorem jest niemiecki estetyk, dramaturg, pisarz, krytyk i teoretyk literacki epoki oświecenia, reformator teatru niemieckiego i jeden z najważniejszych autorów dramatycznych tamtego okresu Gotthold Ephraim Lessing \(1729\-1781\). W prowadzonej „uczonej” rozmowie jeden z uczestników odczytuje ustęp po ustępie tekst Lessinga, drugi zaś odnosi się do niego, dodaje własne uzasadnienie, wnioski wypływające z tekstu , zaprzecza tam gdzie jest przeciwnego zdania lub milczy, gdy nie ma nic do powiedzenia. Die Erziehung des Menschengeschlechts zajmowało wysoką pozycję wśród dzieł Lessinga i należy do głównych dzieł jego spuścizny teologicznej i filozoficznej. Lessing postuluje w nim zaistnienie w przyszłości takiej epoki w dziejach ludzkości, w której człowiek będzie czynił dobro, ponieważ jest ono dobrem, a nie dlatego, że wyznaczono za nie arbitralne nagrody i choć w perspektywie całego rodzaju ludzkiego „wychowanie” do tego stanu dojrzałości jawi się jako dzieło opatrzności \(objawienia\), to jednak nie dostarcza niczego innego, prócz tego, co człowiek osiągnąłby sam mocą własnego rozumu. Wychowanie jest dla jednostki tym, co objawienie dla całego rodzaju ludzkiego. Dokument przedstawia doskonalenie się człowieka i ludzkości za sprawą religii objawionych \(z objawieniem zawierającym to, czego rozum jeszcze nie jest w stanie pojąć\), w kierunku ku chrześcijaństwu rozumowemu, czyli takiemu, w którym czynienie dobra przestaje być uwarunkowane normami, nakazami bądź lękiem, a staje się rozumową konkretyzacją „starych zasad” i kwestią wolności. Lessing w swoje publikacji zaproponował swoim współczesnym określenie ich miejsca w epoce nowożytnej i umieścił je w ramach kulturowej i religijnej historii całej ludzkości. Było to filozoficznie i teologicznie ryzykowne, ponieważ oznaczało rewolucyjną zmianę podstawowego paradygmatu\: zamknięta czasowo historia zbawienia staje się otwartą historią rozwoju, charakteryzującą się jednocześnie postępem człowieka i pedagogiką Boga \- wychowawcy ludzkości. Dokument współoprawny z innymi drukami \(klocek introligatorski\), sygn. 92945\-92946."]
