Szukana fraza: [Opis = "Anton Reiser … \- część druga \(Berlin, 1786\), wydanej w czterech tomach, na przestrzeni 1785\-1790, powieści psychologicznej Karla Philippa Moritza \(1756 \-1793\), którą śmiało można określić mianem powieści rozwojowej \( niem. Entwicklugsroman\) – powieści, ukazującej na tle obyczajowym epoki dzieje duchowego rozwoju bohatera. Autor był niemieckim pisarzem zaliczanym do okresu Sturm und Drang, berlińskiego oświecenia i klasyki weimarskiej. Prowadził barwne i urozmaicone życie, w trakcie którego był uczniem kapelusznika, aktorem, guwernerem, nauczycielem, redaktorem, filozofem, teoretykiem sztuki, krytykiem literackim i profesorem sztuki. Anton Reiser opowiada o dzieciństwie i wczesnej młodości postaci przypominającej Moritza, ale nie jest to w ścisłym sensie autobiografia. Moritz nazwał swoją powieść \"biografią\" lub \"powieścią psychologiczną\", podkreślając w ten sposób podjętą przez siebie w Anton Reiser próbę obiektywnego, bezstronnego prześledzenia wewnętrznej, psychologicznej historii rozwoju postaci i formowania się charakteru. Autor stara się opisać rozwój młodego człowieka \- między ambicją, trudnościami społecznymi i rozpadem moralnym z jednej strony a społecznymi frazesami i indywidualnymi nadziejami z drugiej. W części drugiej Anton kontynuuje swoje fantazje o byciu sławnym i podziwianym, ponieważ otrzymuje stypendium, które pozwala mu na uczęszczanie do gimnazjum w Hanowerze. Niestety, tutaj jak zawsze, fantazje kłócą się z rzeczywistością, podobnie jak w części pierwszej. Życie Reisera, jako stypendysty, jest tak samo upokarzające jak życie w domu rodziców. Frustracje pojawiają się poprzez ciągłe porównywanie z innymi uczniami, z bogatych domów, którzy nie uważają go za równego społecznie i wykluczają go ze swojego grona. Upokorzenia związane z niską pozycją społeczną Antona stale narastają, aż do momentu, gdy ponownie szuka on schronienia w świecie książek, popadając w nałóg czytania. W tym czasie pomysł zostania aktorem pojawia się również jako sposób na ucieczkę od rzeczywistości, a jednocześnie na bycie obiektem uwagi i podziwu. Pomysł ten staje się obsesją Antona, gdy słynna trupa aktorów spędza lato na występach w Hanowerze. Anton Reiser nie potrafi odnaleźć się w życiu, ponieważ ciągle goni za fantazjami. W związku z tym opowieść o jego początkach ma służyć jako przykład przestrogi. Jednocześnie jednak zdystansowane, \"psychologiczne\" podejście Moritza zachęca czytelnika do zrozumienia przyczyn zachowania Antona, które zazwyczaj tkwią w czynnikach socjologicznych, zmuszających go do ucieczki od rzeczywistości w fantazję i budzących współczucie."]
