Search for: [null = "Wiek XVI I XVII to okres największej popularności superekslibrisów. W tym czasie zaczynają pojawiać się właściwe ekslibrisy przybierające formę odbitek graficznych, wykonanych z klocków drewnianych \(drzeworyty\) lub płyt miedzianych \(miedzioryty\), które były naklejane na wewnętrzną stronę okładki książki. Niekiedy odbijano je bezpośrednio na kartach tomów razem z tekstem. Dwa najstarsze zachowane drzeworyty polskie datowane są na lata 1516\/17. Jeden należał do Macieja Drzewickiego \(1467\-1535\), kanclerza wielkiego koronnego i arcybiskupa gnieźnieńskiego, drugi do Krzysztofa Szydłowieckiego \(1487\-1542\), kanclerza wielkiego koronnego, zbieracza kodeksów i przewodników ilustrowanych, protektora sztuk pięknych. Polski ekslibris tego czasu wyróżniał się wysokim poziomem artystycznym. Charakterystycznym motywem właściwych ekslibrisów z okresu XVI\-XVII w. były herby rodowe. Pojawiają się tarcze z emblematami heraldycznymi wspierane przez lwy, gryfy lub orły. Nowym elementem wprowadzonym do kompozycji były wieńce laurowe i palmowe. Biblioteka Elbląska posiada reprodukcje ekslibrisów wydane przez Bibliotekę Narodową. Wśród właścicieli ekslibrisów\: Krzysztof Szydłowiecki, Jan Dantyszek, Karol Franciszek Karnkowski, Ludwik Aichler, Jan Stefan Wydżga, Marcin Baron, Adrian Engelke, Jan Kazimierz. Instytucje z własnym ekslibrisem\: Biblioteka Senatu w Gdańsku, Biblioteka Dominikanów we Wrocławiu, Biblioteka Jezuitów w Poznaniu."]

Number of results: 0