Search for: [null = "Trzy okolicznościowe druki niemiecko\-łacińskie\: 1\/ Tekst przemowy autorstwa bibliotekarza biblioteki publicznej Gottlieba Schelwiga skierowanej do Marii Malgorzaty Schmieden z domu Brown – wdowy po gdańskim patrycjuszu Nathanielu Erneście Schmieden na okoliczność przejęcia przez bibliotekę księgozbioru zapisanego książnicy w testamencie przez burmistrza Johanna Ernsta Schmieden – ojca Nathaniela Ernesta. Księgozbiór miał przypaść książnicy po wygaśnięciu męskiej linii rodu Schmieden i tak się stało – rok przed przekazaniem książek \- 25 lutego 1714 – zmarł w wieku dwudziestu lat jedyny syn Marii Małgorzaty i Nathaniela Ernesta Johann Wilhelm Schmieden. W druku Schelwig wyraża współczucie dla wcześnie owdowiałej Marii Małgorzaty Schmieden oraz żal z powodu poniesionej przez nią w dodatku ostatnio straty dobrze zapowiadającego się jedynego syna, ucznia gdańskiego gimnazjum. Jednocześnie autor wyraża wdzięczność tak dla samej wdowy, jak i całej rodziny Schmieden, a w szczególności Johanna Ernsta Schmieden za przekazanie książek bibliotece. J. E. Schmieden był nie tylko burmistrzem, ale także protobibliotekarzem \(opiekunem biblioteki miejskiej i gdańszczaninem zasłużonym dla kultury i nauki rodzinnego miasta – m. in. ufundował dla biblioteki około 2 tysięcy woluminów\). W druku znajdują się także teksty elegii po łacinie i niemiecku poświęconych Johanowi Wilhelmowi Schmieden autorstwa gdańskiego matematyka Paula Patera i rajcy Carla Gottfrieda Schmieden \(wuja zmarłego\). 2\/ Teksty trenów w języku łacińskim i niemieckim poświęconych pamięci zmarłego 25 lutego 1714 w wieku dwudziestu lat gdańskiego patrycjusza, ucznia gdańskiego gimnazjum Johanna Wilhelma Schmieden. Autorami wierszy byli inni gimnazjaliści, pochodzący głównie z Gdańska i okolic \(m. in. Malborka\), m. in. Hermann Bordewisch, David Gottlieb Krieger, Daniel Friedrich Schmidt, Salomon Grubert. Motywem przewodnim większości utworów jest wyrażony w różny sposób i za pomocą rozmaitych środków poetyckiego wyrazu żal z powodu przedwczesnej śmierci doskonale zapowiadającego się młodego człowieka, pochwała jego cnót i talentów, które zdążyły się objawić oraz współczucie dla matki, która straciła jedynego syna. 3\/ Mowa pogrzebowa poświęcona zmarłemu 25 lutego 1714 w wieku dwudziestu lat gdańskiemu patrycjuszowi Johannowi Wilhelmowi Schmiede. Anonimowy autor – przyjaciel zmarłego \- ubolewa nad nieubłagalnością śmierci, która „ścina” także kwiaty w pełni rozkwitu – młodych ludzi rozpoczynających dopiero dorosłe życie. Następnie autor wyraża przekonanie, iż nic nie może się równać z bólem rodzica po stracie dziecka – ani żal przyjaciół ani rodzeństwa, czemu dał wyraz przywołując fresk antycznego malarza Timantesa przedstawiający moment składania Ifigenii w ofierze, na którym jej ojciec ma zasłoniętą twarz, gdyż artysta nie był w stanie oddać rodzicielskiej rozpaczy w momencie śmierci dziecka. Tak samo autor mowy nie podejmuje się opisać bólu matki \- Marii Małgorzaty Schmieden \- po stracie jedynego syna, choć sam odczuwa smutek spowodowany śmiercią przyjaciela. Następnie autor rozwodzi się nad cnotami zmarłego\: skromność, pilność, uczciwość, szczerość etc. Na końcu druku wyrażone jest podziękowanie dla wszystkich, którzy towarzyszyli Johanowi Wilhelmowi Schmieden w ostatniej drodze. W drukach ozdobniki\: inicjały, alegoryczne winiety. Druk współoprawny \(klocek introligatorski\), sygn. Pol.7.III.1033\-Pol.7.III.1052. W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu „Konserwacja zachowawcza druków XV\-XVII w. Biblioteki Elbląskiej”."]

Number of results: 1