Search for: [null = "Lucians von Samosata Sämtliche Werke.… \(Lipsk\; 1788\) \- druga część niemieckojęzycznego przekładu dzieł zebranych Lukiana z Samosat\(\-y\). Lukian z Samosat, gr. Lukianós, łac. Lucianus był rzymskim retorem i satyrykiem, piszącym po grecku sofistą, uważanym za twórcę satyry społecznej. Pod jego imieniem zachowało się 79 utworów prozaicznych, 2 parodie tragiczne oraz 53 epigramy \(nie wszystkie autentyczne\). Najwcześniejsze są pisma retoryczne na temat mitologiczne i historyczne, czasem ujęte w formę fikcyjnych mów sądowych. Jego najdojrzalszym i najbardziej charakterystycznym dziełem są dialogi, zwłaszcza dialogi satyryczne, których większość powstała w Atenach. Zamiłowanie do tej właśnie formy przejął m.in. z praktyki zawodowych retorów, uczących wygłaszać mowy „za” i „przeciw” w fikcyjnych procesach sądowych. Ponad 35 jego utworów ma formę dialogu lub zbliżoną do niej. Kunsztu budowania dialogu nauczył się od Platona. Cechował go niezwykły polot i żywość wyobraźni. Był ogromnie oczytany, z wielką swobodą korzystał z bogatych tradycji literatury greckiej. Zaskakiwał bogactwem motywów, ciętym dowcipem i bystrością obserwacji. Bawił czytelnika uciesznymi scenkami, demaskował szarlatanów, po mistrzowsku kreślił satyryczne sylwetki. Poddawał ostrej krytyce ówczesne życie i ludzi, piętnował pogoń za majątkiem, nierówności klasowe, szydził z filozofów, antropomorficznych bóstw i przesądów. Był wytrawnym stylistą, niektórzy krytycy i uczeni uznają go za najgenialniejszego stylistę wszystkich czasów. Jego dzieła filozoficzne, teologiczne i literackie wywarły trwały wpływ na kulturę europejską i do dziś zachwycają erudycyjną kpiną i walorami retorycznymi .Do wytrwałych entuzjastów jego pism należeli m.in. Erazm z Rotterdamu \(1466 lub 1467\-1536\), Friedrich Schiller \(1759\-1805\), Johann Wolfgang von Goethe \(1749\-1832\) czy Christoph Martin Wieland \(1733\-1813\). To właśnie Wieland jest autorem niniejszego, opatrzonego bogatymi komentarzami i objaśnieniami, niemieckojęzycznego przekładu dzieł zebranych Lukiana z Samosat. Część druga opracowania zawiera, m.in.\: Rozmowy Bogów \(Theon dialogoi\; gr. Θεῶν διάλογοι\; łac. Dialogi deorum\; niem. Göttergespräche\) \- zbiór 26 miniaturowych dialogów, w satyryczny i nieco kpiący sposób traktujących o zabawnych epizodach z mitologii greckiej. W dialogach tych, bóstwa olimpijskie pojawiają się głównie w rozmowach między sobą, z innymi bóstwami lub ze śmiertelnikami. Partnerami dialogu są tu m.in.\: Prometeusz i Zeus, Eros i Zeus, Hera i Zeus, Hefajstos i Apollo, Hermes i Apollo, Afrodyta i Eros, Pan i Hermes, Zeus i Helios, Zeus, Asklepios i Herakles etc. W dalszej kolejności materiał prezentuje Rozmowy Bóstw Morskich \(Enalioi dialogoi\; gr. Ενάλιοι διάλογοι\; łac. Dialogi marini\; niem. Meergöttergespräche\) \- zbiór kolejnych, pełnych humoru i pozbawionych zbytniej krytyki religijnej, 15 dialogów, w których bóstwa morskie, rzeczne i wiatry rozmawiają ze sobą o epizodach z mitologii greckiej oraz Rozmowy z umarłymi \(Nekrikoi dialogoi\; gr. Νεκρικοὶ διάλογοι\; niem. Todtengespräche\), stanowiące kolekcję trzydziestu dialogów, przepojonych filozofią cynicką, z elementami komedii attyckiej, których akcja rozgrywa się Hadesie. Historia oddziaływania Rozmów z umarłymi Lucjana znalazła ostatecznie kulminację w epoce nowożytnej w rozwinięciu rozmów ze zmarłymi w odrębny europejski gatunek literacki, zwany także gatunkiem lucyjańskim. Niniejszą część uzupełniają utwory\: Die Götterversammlung, Der überwiesene Jupiter, Die Ueberfahrt oder der Tyrann, Jupiter Tragödus etc."]

Number of results: 1