Szukana fraza: [Opis = "Jest to dysertacja doktorska przedstawiona przez Petrusa Thomasa z Brygi na temat sprawiedliwości i prawa \(w zakresie prawa cywilnego\) przed Mateuszem Rudingerem w Akademii Frankfurckiej, dedykowana jego patronowi, Samuelowi Reinhardowi. Po tekście dysertacji znajduje się dziesięciowersowa laudacja pisana dystychem elegijnym autorstwa Bartholomeusa Stoschiusa. Autor dysertacji pisze, że sprawiedliwość jest stałą i ciągłą chęcią, prawo zaś jest jej następstwem. Wyjaśnia więc pochodzenie sprawiedliwości \(i prawa\), powołując się m.in. na Arystotelesa \(Etyka O częściach zwierząt\) czy Filipa Melanchtona. Od prawa przechodzi do terminu „iurisprudentia” tj. do znajomości prawa, gdzie odnosi się do Digestów Justyniana, a dokładniej do znajdujących się tam wyciągów z Ulpiana\; wykazuje też słuszność definicji prawa Celsusa Młodszego\: „Ius est ars boni et aequi”, czyli „Prawo jest sztuką stosowania tego co dobre i słuszne”. Wiąże ją ze znajomością praw nie tylko ludzkich, ale i boskich. Tak zdefiniowane prawo obejmuje sprawy ogólne i szczegółowe. Ogólne odnoszą się do wszystkich czynności ludzkich, które zasadzają się na uczciwym życiu, nieszkodzeniu nikomu, szanowaniu prawa, natomiast szczegółowe dotyczą bardzo licznych pojedynczych praw i ustaw. Następnie przechodzi do użyteczności publicznej prawa \(prawo publiczne\), które opiera na prawie rzymskim, a dalej do prawa użytecznego dla pojedynczych osób \(prawo prywatne\). Twierdzi więc \(dalej opierając się na terminologii rzymskiej\), że prawo można podzielić na powszechne \(inaczej naturalne lub ludzkie – dotyczące wszystkich ludzi i rozumiane przez analogię do świata zwierząt\) i prawo własne, inaczej prawo cywilne, państwowe. Dzieli się ono dalej na prawo pisane \(dane z góry przez władzę\) i niepisane \(zwyczajowe\). Opisując prawo, odwołuje się autor do wielu dzieł \(z tezami niektórych autorów dyskutuje\), a najczęściej do prac Hieronima Treutlera i Mateusza Wesenbecka. Zakończenie stanowi pytanie, czy książę jest zobligowany do przestrzegania prawa czy też z niego zwolniony. Druk współoprawny \(klocek introligatorski\), sygn. Pol.6.II.1286\-Pol.6.II.1327. Format bibliograficzny\: 4. Pieczątki\: 1, 10, 11. Dawne sygnatury\: G.6. Zewnętrzne oznaczenia\: DT. Krawędzie przycięte \- barwione\; typ oprawy \(materiał\) \- papier\; obleczenie \- biała skóra, pergamin \- czarny z rękopisu\; okładzina \- tektura\; zdobienia oprawy \-tłoczenia ślepe\; średnie deformacje\/przedarcia\/ ubytki\; niewielkie ubytki spowodowane przez owady. W druku tenacula \- małe karteczki przyklejane do kart, ułatwiające szybkie wyszukiwanie wiadomości w tekście \(rodzaj zakładek\). W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu „Konserwacja zachowawcza druków XV\-XVII w. Biblioteki Elbląskiej”."]

Wyników: 1