Szukana fraza: [Opis = "Erziehung und Unterricht an der höheren Schule… \(Frankfurt nad Menem, 1936\) \- tom pierwszy podręcznika pedagogicznego dotyczącego wychowania i nauczania w szkołach wyższych w opracowaniu niemieckiego filologa i polityka \(NSDAP\) Martina Franza Wilhelma Löpelmanna \(1891\-1981\). Löpelmann uczęszczał do szkoły podstawowej i liceum w Grauen Kloster w Berlinie. Po ukończeniu szkoły średniej w 1909 roku studiował filologię na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie. W 1913 roku uzyskał stopień doktora. Brał udział w I wojnie światowej. Po zakończeniu wojny, w okresie 1919\-1933, był nauczycielem w liceum w Berlinie\-Schöneberg. W 1928 wstąpił do Narodowo\-Socjalistycznej Niemieckiej Partii Robotniczej \(NSDAP\). Od listopada 1929 do 1933 był radnym miejskim w Berlinie. Prowadził także lokalny oddział NSLB. Od 1932 do 1933 był członkiem pruskiego parlamentu państwowego. Po 1933 był ministrem w pruskim Ministerstwie Kultury, a od 1935 kierował Wydziałem Szkół Wyższych w Ministerstwie Edukacji Rzeszy. W 1938 roku na polecenie Hitlera został wykluczony z partii \(zarzuty dotyczyły m.in. zbytniego szacunku dla niepełnosprawnych dzieci\). Jeszcze przed 1945 r. i aż do śmierci pracował jako tłumacz i wydawca opowiadań i poezji. Niniejszy podręcznik składa się z zbioru traktatów, wyznaczających trendy w wychowaniu i nauczaniu w szkołach wyższych w „duchu nowego państwa”, zgodnie z propagowaną po 1933 r. koncepcją ideologiczno\-wychowawczą, która zakładała kształtowanie jednostek silnych ciałem, duchem i charakterem. Naziści chcieli „stworzyć” nowego człowieka, którego wychowuje państwo. System edukacji jest powiązany z wychowaniem etatystycznym, które prowadzi do uniformizacji światopoglądu, nieuchronnie zmierzając do zaniku indywidualizmu. Podręcznik, jak zaznacza autor, przeznaczony jest do praktycznego wykorzystania przez nauczycieli i wychowawców. Nie jest w żadnym razie katechizmem pedagogicznym lecz stanowi zbiór cennych faktów i doświadczeń oraz praktycznych spostrzeżeń i sugestii specjalistów i fachowców, którzy w sposób spójny i zwięzły są w stanie przekazać najważniejsze rzeczy, unikając przy tym kategorycznie wszelkich tanich i oklepanych sformułowań, które wyrosły z głównego nurtu literatury pedagogicznej. W zbiorze traktów znalazły się m.in. rozprawy o kształtowaniu ducha, opieki nad umysłem, treningu umysłu, hartowaniu ciała, właściwiej postawy nauczycieli etc."]

Wyników: 1