Szukana fraza: [Opis = "Dokument, opracowany w roku jubileuszowym 1757, z okazji setnej rocznicy zawarcia traktatów welawsko \- bydgoskich, pomiędzy królem Polski Janem II Kazimierzem \(1609\-1672\) , a księciem \- elektorem prusko\-brandenburskim Fryderykiem Wilhelmem I \(1620\-1688\), nazywanym Wielkim Elektorem. Porozumienie między Rzeczpospolitą, a elektorem brandenburskim, uzgodniono 19 września 1657 w Welawie w Prusach \(obecnie Znamieńsk w Obwodzie Kaliningradzkim\) i ratyfikowano 5 listopada 1657 roku w Bydgoszczy. Traktat został zaprzysiężony osobiście przez Jana II Kazimierza i Fryderyka Wilhelma I. Dokument został zaaprobowany przez Sejm w 1658 r. i zatwierdzony w traktacie pokojowym w Oliwie w 1660 r. Pakt regulował stosunki pomiędzy Rzeczpospolitą a Prusami Książęcymi. Na mocy traktatu Prusy stawały się państwem suwerennym i były złączone jedynie wiecznym przymierzem wojskowym. Postanowiono, iż po wymarciu linii Hohenzollernów Prusy Książęce miały powrócić do Rzeczpospolitej, stany pruskie miały składać hołd królowi i Rzeczpospolitej w przypadku zmiany na tronie książęcym. Książę \- elektor uzyskał miasto Drahim tytułem zastawu, ziemię lęborsko\-bytowską \(z miastami Lębork i Bytów\) jako lenno oraz Elbląg na własność, pod warunkiem, że uda mu się go zdobyć własnymi siłami \(miasto pozostawało nadal w rękach szwedzkich\) z zastrzeżeniem prawa wykupu dla Polski oraz wpłaty 400 tys. talarów. \(ostatecznie elektorowi nie udało się zdobyć Elbląga\). Traktaty welawsko\-bydgoskie znosiły zwierzchnictwo Polski nad Prusami Książęcymi, co wkrótce doprowadziło do powstania Królestwa Prus i szybkiego rozwoju przyszłego zaborcy Polski. Treść traktatu w wersji łacińsko \- niemieckiej zawiera dokument o sygn. Pol.II.298. Dokument współoprawny z innymi drukami \(klocek introligatorski\), sygn. Pol.8.II.296\-Pol.8.II.299."]
