Search for: [null = "Bäder\-Album der Königlich Preussischen Domänen\-Verwaltung \- wydana na początku XX wieku publikacja opisująca uzdrowiska na terenach domen królewskich w Prusach, której autorem jest lekarz uzdrowiskowy, w latach 1902\-1930 dyrektor w nadmorskim kurorcie Schwalbach Bolko Stern \(1863\-1938\). Opatrzona licznymi lustracjami i rycinami oraz unikalną dekoracją książka zawiera opisy kilkunastu kurortów. Charakterystykę rozpoczyna prezentacja miejscowości uzdrowiskowej Ems, która swój rozkwit przeżywała w XIX wieku jako „światowy kurort” i letnia rezydencja wielu europejskich monarchów i artystów, w tym cesarza Wilhelma I, carów Rosji Mikołaja I i Aleksandra II, Ryszarda Wagnera, Fiodora Dostojewskiego etc. W dalszek jolejności opisowi poddane zostają uzdrowiska Langenschwalbach, Schnurbad, Weilbach, Niederselters, Fachingen, Geilnau, Nenndorf, Rehburg i Norderney. Autor dostarcza informacji o ich położeniu, warunkach klimatycznych, walorach klimatyczno\-przyrodniczych, historii, infrastrukturze, dostępnych kuracjach leczniczych, właściwości leczniczych istniejących źródeł etc. Najintensywniejszy rozwój uzdrowisk w Europie przypadł na koniec XIX i pierwszą połowę XX wieku. Ich rozwój związany był z postępami w naukach medycznych i precyzyjnymi analizami wód mineralnych, które stworzyły podwaliny prac wiertniczych. Zaowocowało to powstaniem w tym czasie wielu nowych uzdrowisk na terenie Europy. Fala odkryć medycznych w balneoklimatologii, wprowadzenie kuracji pitnej \- krenoterapii, precyzyjne określenie właściwości leczniczych wód mineralnych oraz wskazań i przeciwwskazań do stosowania kuracji, przyniosło początek zorganizowanej działalności leczniczej miejscowościom uzdrowiskowym i letniskom klimatycznym. Innym, ważnym czynnikiem rozwoju uzdrowisk było powstawanie dużych skupisk miejskich oraz działalność światłego, wyemancypowanego mieszczaństwa.. Tworzenie się wczesnokapitalistycznych form produkcji pociągało za sobą wzrost pozycji mieszczan, którzy w ramach emancypowania się, w większym stopniu niż wcześniej, korzystali ze zdrojów leczniczych. Mieszczaństwo otworzyło w XIX w. nowy rozdział w historii kurortów europejskich. Przede wszystkim przyczyniło się do ewolucji uzdrowiska z luksusowego kurortu – jako letniej rezydencji dla arystokracji, do uzdrowiska dla szerszych grup społecznych. Uzdrowiska stawały się powszechne i służyły swego rodzaju „autoprezentacji” szeroko pojętej klasy mieszczańskiej. Rozwojowi uzdrowisk sprzyjała także ogromna poprawa systemów komunikacyjnych w drugiej połowie XIX wieku. Obok podróży do uzdrowiska w celach leczniczych lub rozrywkowych \(modny był wówczas hazard jako forma spędzania czasu w uzdrowisku\), zarysował się kolejny, nowy trend\: mieszkańcy miast zaczęli podróżować do zdrojów całymi rodzinami, gdyż jedynie uzdrowiska posiadały odpowiednią bazę noclegową, odpowiedni wachlarz rozrywek i walory klimatyczno\-przyrodnicze sprzyjające wypoczynkowi."]
