Szukana fraza: [Opis = "Artykuł dotyczy czytelnictwa i księgozbiorów Zakonu Krzyżackiego. Począwszy od połowy XIV wieku w inwentarzach i raportach sprawozdawczych pojawiają się wykazy książek, co daje wyobrażenie o profilu krzyżackich księgozbiorów. Jak stwierdza autor opracowania, w „nowym kraju kolonialnym” \(tj. w podbitych przez Zakon Krzyżacki Prusach\) nie było czasu ani okoliczności sprzyjających oddawaniu się „teologii spekulacyjnej”, pielęgnowano zatem raczej „zdrową pobożność”, o czym świadczyć może wybór lektur \(m. in. dzieła franciszkańskiego teologa – biblisty Mikołaja z Liry, „Złota Legenda” Jakuba de Voragine\). Rozrywki szukano natomiast w takich książkach, jak\: „Legenda o Rolandzie”, „Welscher Gast” \(„Celtycki gość”, poemat w języku średnio\-wysoko\-niemieckim, ułożony przez Thomasîna von Zerclaere\) czy „Seelentrost” \(„Pociecha dusz” – dzieło w języku dolnoniemieckim, z nurtu literatury budującej\), a także w kronikach. W księgozbiorach zakonu znajdowały się też ksiązki o znaczeniu praktycznym, prawnicze lub dotyczące zakonnej reguły. Jak zauważa autor Fritz Schillmann, w wykazach nie ujmowano dzieł tworzonych przez samych braci zakonnych, choć zapewne i takie nieraz powstawały, zadaniem ich było bowiem być rycerzami i zdobywcami, a nie uczonymi i pisarzami. Schillmann wymienia również dwie cenne księgi, które znajdowały się w Braniewie, mianowicie „Lectura novell de regulis juris” Johannesa Caldriniego oraz dzieło Petrarki. Więcej miejsca poświęca autor księgozbiorowi z Marburga, w dużej mierze powiązanemu tematycznie ze św. Elżbietą z Turyngii, której oddawano w tym mieście szczególną cześć. Nadbitka \(s. 279\-282\) z Von Büchern und Bibliotheken. Festschrift für Ernst Kuhnert. Berlin 1928"]
