Szukana fraza: [Opis = "„Czarne i białe kwiaty” stanowią jakby fragmenty dziennika, o różnym charakterze. Poświęcone są ostatnim spotkaniom i rozmowom z wybitnymi artystami\: S. Witwickim, Chopinem, Słowackim, Mickiewiczem, franc. malarzem P. Delaroche'em oraz epizodowi nagłego zgonu młodej Irlandki podczas podróży statkiem. Styl fragmentów określił autor postulatem estetycznym \"wiernego\" opisu wydarzeń, dla których właśnie \"formuł stylu nie ma\", i ten typ wyrazu nazwał \"czarnymi kwiatami\"\; przymiotnik \"czarny\" oznacza tu jednocześnie nekrologiczny charakter wspomnień, surowość, zwięzłość. „Białe kwiaty” formułują estetykę \"białości\" i \"ciszy\", bliską Norwidowej estetyce \"przemilczenia\". Mamy tu do czynienia z \"białą\" tragedią, stylowo przeciwstawną patetyczności i krzykliwej wyrazistości. Mimo różnic obydwa cykle łączą się w jedność i są jednocześnie odpowiedzią Norwida na ostra krytykę „Czarnych kwiatów”. Krytycy zarzucali autorowi niedbałość o formę wypowiedzi, że opisał Chopina i Mickiewicza prostym banalnym językiem. Krytycy woleli by wychwalać zalety artystów i opisać to w sposób jak najbardziej kolorystyczny i niebanalny. Powodem wyboru takiego a nie innego języka była chęć dotarcia do jak największej rzeszy odbiorców. Norwid chciał by jego utwór zrozumiało jak najwięcej osób.Egzemplarz posiadany przez Bibliotekę Elbląską, zebrał i przedmową opatrzył Roman Zrębowicz. Nakład Księgarni Polskiej B. Połonieckiego. Książka wydana estetycznie, z kolorową, pozłacaną wyklejką za stroną tytułową. Na karcie tytułowej egzemplarza widnieją odręczne zapiski."]
