Szukana fraza: [Opis = "Łacińska rozprawka o umiejętności rozmowy osób głuchych, autorstwa holenderskiego pedagoga osób niepełnosprawnych, lekarza Johanna Konrada Ammana \(1669\-1724\). Ammann był przekonany, że umiejętność mowy werbalnej jest równoznaczna z umiejętnością myślenia i rozumowania \(wyrażał to przekonanie stawiając w opozycji do mowy język migowy jako ułomny\). Swoim uczniom przekazywał umiejętność ruchów warg i krtani podczas mówienia, dopóki nie przyswoili powtarzania wyraźnie liter, sylab i słów. Rozgłos przyniosło mu wydanie książki w 1692 r. pod tytułem Surdus loquens \(Głuchy mówiący\). Rozprawka Dissertatio de loquela wydana w formie kieszonkowej o wymiarach 14,5 x 9,5 cm, zawiera liczne tablice \(składane\). Publikacja poświęcona autorskiej metodzie nauki mówienia osób niesłyszących od urodzenia. Autor omawia, w jaki sposób powstaje i wydobywa się głos ludzki. Podaje systematykę i wymowę głosek w kilku językach \(włoski, angielski, niemiecki i francuski\). W trzecim rozdziale prezentuje metodę, dzięki której osoby niesłyszące od urodzenia, jak i te, które straciły słuch w wyniku choroby mogą nauczyć się mówić. Wskazuje na typowe problemy wynikające w procesie nauki mówienia. Oprócz samego wydobywania dźwięków postuluje także naukę gramatyki. Druk dedykowany burmistrzowi w Amsterdamie \- Johannesowi van Waveren Hudde \(1628\-1704\) \(matematyk i mąż stanu, który promował kartezjańską geometrię i filozofię oraz przyczynił się do teorii równań\). Książka obleczona w brązową skórę, marmoryzowane krawędzie, na oprawie złocone tłoczenia. W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu „Konserwacja zachowawcza druków XV\-XVII w. Biblioteki Elbląskiej”. Druk współoprawny \(klocek introligatorski\), sygn. Ob.7.II.3623\-Ob.7.II.3624."]
