Szukana fraza: [Opis = "Über Ketzergerichte in Pommern und der Mark Brandenburg \(Berlin, 1886\) \- krótka rozprawa na temat historii herezji, walki z heretykami i sądach heretyckich w Brandenburgii i na Pomorzu, której autorem jest niemiecki historyk i paleograf Ernst Christian Wilhelm Wattenbach \(1819\-1897\) Opracowanie ukazało się na stronach 47\-58 w Sitzungsberichte der Königlich Preußischen Akademie der Wissenschaften zu Berlin \(pol. Sprawozdania z sesji Pruskiej Akademii Nauk w Berlinie\). Wilhelm Wattenbach studiował filologię klasyczną i archeologię na uniwersytetach w Bonn, Getyndze i Berlinie. W Berlinie uczęszczał na wykłady Leopolda von Ranke. W lipcu 1842 roku promował się dysertacją De quadringentorum Athenis factione, po czym zdał państwowy egzamin nauczycielski i rozpoczął nauczanie jako kandydat w gimnazjum Joachimsthal w Berlinie. W 1843 r. rozpoczął pracę dla Monumenta Germaniae Historica \(MGH\). W 1847 r. odbył podróż naukową do austriackiego archiwum i biblioteki. Rewolucja w 1848 r. przerwała jego pracę, którą wznowił i dokończył w 1849. Badania te stały się inspiracją dla jego przyszłych publikacji m.in. o najstarszej historii słowiańskiego Kościoła, o epoce św. Ruperta z Salzburga.W 1851 r. habilitował się w Berlinie. W tym czasie zainteresował się badaniem paleografii i historii dyplomacji. Jednak polityczna historia polityki, państwa i prawa mniej go interesowały niż nurty humanistycznego życia, historia klasztorów, szkół i wagantów. Jako, że nie otrzymał oczekiwanej profesury, przyjął w 1855 r. posadę archiwisty na uniwersytecie we Wrocławiu. Prowadzone tutaj badania zaowocowały w 1858 r. pracą Codex diplomaticus Silesiae, w której zawarł dokumenty śląskich klasztorów oraz licznymi artykułami o historii Śląska. We Wrocławiu powstało też jego główne dzieło Deutschlands Geschichtsquellen im Mittelalter bis zur Mitte des 13. Jahrhunderts \(1858\), w którym wychodząc z historii edukacji i szkół rozwinął z obrazu ówczesnego świata, z warunków życia i z osobistych charakterów autorów charakterystyczne cechy ich literackiej twórczości.W 1862 r. powołano go na profesora historii na uniwersytet w Heidelbergu. Tutaj jego badania skupiły się nad uczoną poezją średniowiecza, rymem i rytmem łacińskim i historią literatury i kultury. Odnalazł sporą ilość nieznanych i fragmentarycznych rękopisów sztuk, które jak mało kto potrafił zrekonstruować i w tej dziedzinie uważany był za najlepszego znawcę. Zajmował się także początkami humanizmu w Niemczech i napisał liczne artykuły o najstarszych humanistach niemieckich. W 1873 r. został profesorem historii na uniwersytecie w Berlinie. Kiedy w 1875 r. zreorganizowano Monumenta Germaniae, Wilhelm Wattenbach został członkiem centralnej dyrekcji i objął oddział Epistolae i redakcję Neuen Archivs für ältere deutsche Geschichtskunde. Po śmierci Georga Waitza w 1886 r. kierował tymczasowo przez prawie dwa lata Monumenta Germaniae, ale nie został wybrany na stałe na to stanowisko. Jako członek Pruskiej Akademii Nauk w Berlinie \(od 1881\) prowadził wykłady o charakterze sekt i czternastowiecznej inkwizycji w Brandenburgii i na Pomorzu. W 1873 r. został członkiem Münchener Historische Commission \(Monachijska Komisja Historyczna\). Pisał także artykuły do Allgemeine Deutsche Biographie. Materiał jest jednym z wielu opublikowanych przez Wattenbacha przydatnych studiów na temat historii herezji, walki z heretykami i sądów heretyckich ustanawianych w celu ustalania i tłumienia herezji oraz badania i karania fałszywych nauczycieli, apostatów i ich wyznawców w Brandenburgii i na Pomorzu."]

Wyników: 1