Tytuł:

Die Frau im 18. Jarhundert

Autor:

Goncourt, Jules de ; Goncourt, Edmond de

Słowa kluczowe:

Femme au XVIIIe siècle - przekład niemieckojęzyczny - 20 w. ; literatura francuska -19 w. ; historia literatury francuskiej ; socjologia ; historia społeczna ; Francja ; kobieta ; portret kobiety w literaturze ; portret XVIII-wiecznej kobiety ; portret XVIII-wiecznej francuskiej arystokratki ; status kobiety w XVIII wieku ; Goncourt, Jules de (1830-1870) ; Goncourt, Edmond de (1822-1896)

Opis:

Die Frau im 18. Jarhundert (Monachium, 1920) - niemieckojęzyczny przekład francuskiego dzieła „Femme au XVIIIe siècle” (pol.„ Kobieta w XVIII wieku”), z 1862 roku, którego autorami są dwaj francuscy pisarze - bracia Jules de Goncourt (1830-1870) i Edmond de Goncourt (1822-1896).Przedmowa do pierwszego wydania „Kobiety w XVIII wieku” zwięźle przedstawia, jak obaj bracia zaplanowali swój projekt. Stwierdzając od samego początku, że XVIII wiek był dotychczas „zaniedbany” przez historyków, Goncourtowie twierdzili, że wprowadzili innowacje do współczesnej metody historycznej, poprzez systematyczne wykorzystywanie mnóstwa niepublikowanych dokumentów z epoki (broszur, rękopisów, listów, pism procesowych itp.), co umożliwiło im rekonstrukcję „namiętności”, „idei” oraz „moralnych” i „materialnych” wzorców tego stulecia.Zafascynowani XVIII wiekiem, bracia Goncourt poświęcili znaczną część swojego życia badaniom moralności epoki. Od mody po politykę, poprzez klasztory i salony, w swoje książce celebrują wszechmoc kobiet w epoce oświecenia, a w szczególności paryskiej arystokratki, która wyróżniała się elegancją, inteligencją oraz wolnością emocjonalną i seksualną. Goncourtowie odeszli od oficjalnej, politycznej i dyplomatycznej historii, która była wówczas powszechna, i faworyzowali historię mentalności i moralności (ubiór, higiena, jedzenie, rodzina i edukacja, małżeństwo, uprzejmość i obyczaje, praktyki religijne etc.).Pisząc „Kobietę w XVIII wieku”, Goncourtowie nie zdecydowali się na chronologię historyczną, lecz woleli bardziej intymną, prywatną temporalność, od narodzin do śmierci, rozwijającą się w ramach rozdziałów tematycznych.Młoda dziewczyna, a potem kobieta XVIII wieku, jawi się czytelnikowi najpierw jako ciało kunsztownie ozdobione, które trzeba okiełznać, by sprostać wymaganiom, światowym i estetycznym gustom epoki. Toaleta, fryzura, makijaż – Goncourtowie skrupulatnie oddają ciągłość i różnorodność mody. Często zapożyczając motywy i sceny ze sztuki malarskiej, autorzy otwierają drzwi do publicznego i prywatnego życia codziennego kobiet. Ich wstawania i porannej toalety, zajęć, posiłków, spacerów etc. Odkrywają również ich życie rodzinne i moralne. Zarówno dla kobiet, jak i dla mężczyzn, miłość utożsamiana jest tu z rozkoszą, a chodzi o bezproblemowe delektowanie się związkami bez zobowiązań.Omawiając fragmenty z obrazów i wspomnień, książka przedstawia intymną, realistyczną relację z tego, co kryło się za wizerunkami kobiet we Francji tamtego okresu.Ilustrowaną unikatowymi ilustracjami opowieść Goncourtowie rozpoczynają tymi słowami: „Kiedy kobieta rodzi się w XVIII wieku, nie wita jej radość rodziny. Dom nie celebruje jej przyjścia na świat. Jej narodziny nie napełniają serc rodziców upojeniem triumfu. To błogosławieństwo, które przyjmują jako rozczarowanie. To nie jest dziecko upragnione przez dumę, powołane przez nadzieje ojców i matek w społeczeństwie rządzonym prawami salickimi. To nie jest spadkobierca przeznaczony do kontynuacji i przetrwania imienia, odpowiedzialności, fortuny rodu. Noworodek to tylko dziewczynka, a przed tą kołyską, gdzie jest tylko przyszłość kobiety, ojciec pozostaje zimny, matka cierpi jak królowa oczekująca na delfina….”.

Data wydania:

1920

Wydawca:

Hyperionverlag

Miejsce wydania:

München

Rodzaj dokumentu:

książka

Sygnatura:

KD.14660

Język:

ger ; fre

Prawa:

Domena publiczna (public domain)