Die Frage : Ob Archimedes die Römische Flotte unter dem Feldherrn Marcello durch Brennspiegel verbrannt habe? Wird untersuchet, und hiernächst: wie vorträglich die Mathematik dem gemeinen Wesen ist
Bischof, Johann Christoph
stary druk – 18 w. ; Archimedes (ok. 287-212 p.n.e.) ; lustro Archimedesa = rozprawa - 18 w. ; nauki matematyczne - 18 w.
Rozprawa, opublikowana w 1758 roku, autorstwa Johanna Christopha Bischofa, nauczyciela matematyki i fizyki w Królewskim Gimnazjum Akademickim w Szczecinie. Treść opracowania koncentruje się na kontrowersyjnym po dziś dzień zagadnieniu tzw. płonących luster Archimedesa. Lustro Archimedesawedług przekazywanych ustnie na przestrzeni lat podań i legend oraz bizantyjskiego kronikarza Johannesa Zonarasa było typem broni solarnej stworzonej przez Archimedesa (ok. 287-212 p.n.e.) - greckiego filozofa przyrody i matematyka. Podczas oblężenia Syrakuz (w latach 214-212 p.n.e.) przez Markusa Claudiusa Marcellusa (ok. 268 -208 p.n.e.) - konsula rzymskiego, jednego z dowódców armii Republiki Rzymskiej, Archimedes miał zostać poproszony o pomoc w obronie miasta. Jego wynalazki miały znacząco zmienić przebieg bitwy. Skonstruował on specjalne lustro, które posłużyło jako broń przeciw statkom najeźdźców. Było to paraboliczne lustro o dużej powierzchni bądź kilkanaście/kilkadziesiąt mniejszych luster, które odbijały promienie słoneczne i skupiały je na odległym o kilkadziesiąt metrów punkcie. Odbita energia słoneczna skupiona na kadłubach drewnianych statków, pod wpływem temperatury, miała powodować ich zapłon. Do dziś istnieje wiele wątpliwości co do prawdziwość przekazywanej z pokolenia na pokolenie opowieści o niezwykłej broni solarnej wynalezionej przez Archimedesa. Wątpliwości tych nie budzi z pewnością fakt, że sama metoda wzniecania ognia jest wiarygodna. Kontrowersje budzi jednak skuteczność tej metody jako broni na odległości rzędu kilkudziesięciu metrów, jak miałoby to być w przypadku wynalazku Archimedesa. Treść rozprawy autor uzupełnia dodatkowo o opis korzyści płynących dla nauki w sensie ogólnym, wynikających z wykorzystywania i stosowania szeroko pojętych nauk matematycznych. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. Pol.8.II.296-Pol.8.II.299.
1758
bei H. G. Effenbart, Königlich Preußischen Pommerschen Regierungs- auch Kriegs- und Domainenkammerbuchdrucker
Stettin
stary druk
application/pdf
Pol.8.II.299
ger
Domena publiczna (public domain)
This publication is unavailable to your account. If you have more privileged account please try to use it or contact with the institution connected to this digital library.
Citation style: Chicago ISO690