:

C. Sallusti Crispi Opera. Mit Armenkungen von Dr. Ernst Wilhelm Fabri

:

Gaius Sallustius Crispus ; Fabri, Ernst Wilhelm

:

literatura rzymska ; dzieła historyczne ; Gaius Sallustius Crispus - dzieła ; Salustiusz - De coniuratione Catilinae (Spisek Katyliny) ; Salustiusz - Bellum Iugurthinum (Wojna z Jugurtą) ; Salustiusz - Historiae (Dzieje) - fragmenty ; historycy starożytnego Rzymu ; pisarze I wieku p.n.e. ; pisarze łacińscy starożytnego Rzymu ; Fabri, Ernst Wilhelm (1796-1845) ; Gaius Sallustius Crispus (86 p.n.e. - 34 p.n.e.)

:

. Sallusti Crispi Opera … (Norymberga, 1845) - publikacja zawierająca dzieła rzymskiego historyka i polityka Salustiusza, właściwie Gaiusa Sallustiusa Crispusa (86 p.n.e. - 34 p.n.e.). Opracowanie zawiera zachowane do naszych czasów w całości De coniuratione Catilinae (Spisek Katyliny) i Bellum Iugurthinum (Wojna z Jugurtą) oraz mowy i listy pochodzące z najbardziej dojrzałego i najobszerniejszego, zachowanego fragmentarycznie dzieła Historiae (Dzieje). Salustiusz urodził się w Amiternum w kraju Sabinów. Podobnie jak Cyceron, przybył do Rzymu jako homo novus, człowiek spoza elity rządzącej. W stolicy początkowo korzystał ze wsparcia Marka Licyniusza Krassusa, później jego patronem został Cezar. Salustiusz stał się bardzo oddanym zwolennikiem Cezara. Związany ze stronnictwem popularów, w 59 p.n.e. był kwestorem, w 52 roku p.n.e. trybunem ludowym. W 50 roku p.n.e. został usunięty ze składu senatu pod zarzutem niemoralnego prowadzenia się, w istocie przypuszczalnie z powodów politycznych, jako członek stronnictwa popularów. Jako trybun ludowy Salustiusz swymi gwałtownymi wystąpieniami naraził się stronnictwu optymatów, którzy stanowili wówczas większość w senacie. Powrócił do senatu po wybuchu wojny domowej w 49 p.n.e., w czasie której stał po stronie cezarian. Poniósł klęskę w Ilirii, lecz w 46 p.n.e. zdobył wyspę Cercynę wraz z zapasami zboża zgromadzonymi przez Pompejusza. Niedługo potem objął jako propretor namiestnictwo w prowincji Africa Nova, skąd powrócił z niemałymi bogactwami. Przypuszcza się, że to od jego imienia, jako założyciela, pochodzi nazwa horti Sallustiani (Ogrody Salustiuszowe). Po śmierci Cezara w 44 p.n.e. Salustiusz wycofał się z polityki i rozpoczął pracę historyka. Jako historyk nie tylko zwracał uwagę na fakty, ale przede wszystkim starał się je interpretować, wyjaśniać w świetle filozofii dziejów przejętej od greckich uczonych Posejdoniosa i Teopompa. W swych dziełach piętnował degenerację współczesnych mu elit, przeciwstawiając je wizerunkowi dawnych Rzymian. Salustiusza uważa się za jednego z największych rzymskich dziejopisarzy. Tacyt nazywa go „rerum Romanorum florentissimus auctor” – najwybitniejszym historykiem dziejów Rzymu. Ceniono również jego talent oratorski, o czym świadczy opinia św. Augustyna: „vir disertissimus Sallustius” (Salustiusz jest wybitnym mówcą), jak i bezstronność: „Sallustius autem auctor certissimus” (Salustiusz zaś jest najbardziej wiarygodny). Cześć oddał mu również rzymski poeta Marcjalis: „Hic erit, ut perhibent doctorum corda virorum / primus Romana Crispus in historia” (Jak uważają co tęższe umysły, ów Kryspus otrzyma / miano pierwszego w nauce dziejów narodu rzymskiego). Publikacja została wydana i opatrzona uwagami przez niemieckiego filologa, rektora i profesora gimnazjum w Norymberdze Ernsta Wilhelma Fabriego (1796-1845).

:

1845

:

Verlag von Johann Adam Stein

Place_of_issue:

Nürnberg

:

książka

:

KD.2671

:

ger ; grc ; lat

Prawa:

Domena publiczna (public domain)