Tytuł:

Heinrich Pestalozzi. Züge aus dem Bilde seines Lebens und Wirkens nach Selbstzeugnissen, Anschauungen und Mittheilungen

Autor:

Blochmann, Karl Justus

Słowa kluczowe:

pedagogika - 18/19 w. ; edukacja - 18/19 w. ; oświata - 18/19 w. ; historia wychowania i edukacji ; dzieje myśli pedagogicznej ; organizacja szkoły elementarnej ; metodyka nauczania początkowego ; oświata ludowa ; szwajcarscy pedagodzy ; Pestalozzi, Johann Heinrich - myśl pedagogiczna ; Pestalozzi, Johann Heinrich - teoria wychowania ; Pestalozzi, Johann Heinrich - opis życia i działalności ; Pestalozzi, Johann Heinrich (1746-1827) ; Blochmann, Karl Justus (1786-1855)

Opis:

Heinrich Pestalozzi … (Lipsk, 1846) - publikacja opisująca życie i działalność szwajcarskiego pedagoga i pisarza, zwanego ojcem szkoły ludowej, twórcy pierwszej teorii nauczania początkowego, który całą swoją działalność praktyczną i teoretyczną poświęcił przebudowie szkoły elementarnej, opracowaniu dla niej nowoczesnej teorii, dokonując w ten sposób trwałego przewrotu w nauczaniu i wychowaniu Johanna Heinricha Pestalozziego (1746-1827). Autorem opracowania jest niemiecki pedagog Karla Justusa Blochmanna (1786-1855), który jako jeden pierwszych rozpowszechnił w Saksonii idee Pestalozziego. Pestalozzi już w dzieciństwie spotkał się z wyjątkowym wyzyskiem, co sprawiło, że przez całe życie był przeciwnikiem ucisku chłopów przez panów. W okresie studiów związał się z ideologią oświecenia francuskiego. Wtedy zetknął się z dziełem J.J.Rousseau - „Emil, czyli o wychowaniu”, które miało duży wpływ na jego poglądy wychowawcze. Ożenił się z córką bogatego kupca zuryskiego i osiedlił się wraz z nią na wsi, gdzie urządził gospodarstwo nazywając je „Neuhof”, które w 1775 przekształcił w zakład wychowawczy dla dzieci ubogich i opuszczonych.W zakładzie poza pracą fizyczną dzieci uczyły się czytać, pisać, rachować, zapoznawały się również z elementami geografii. Gospodarstwo prowadził wraz z dziećmi przez pięć lat, do 1780, kiedy to zostało zamknięte z przyczyn ekonomicznych. Po tym finansowym niepowodzeniu, Pestalozzi zaczął pisać. Jego pierwszym dziełem był „Wieczór samotnika”, zawierający rozwinięty szkic późniejszego systemu wychowawczego, oraz „Leonard i Gertruda” ukazującą szkołę ludową jako tą, która przyczynić się miała do odrodzenia społeczeństwa. Inwazja Francuzów na Szwecję w 1798 przywołała jego prawdziwy heroiczny charakter. Z inicjatywy władz okupujących otworzono zakład w Santz, który przyjmował bezdomne, osierocone dzieci. Pestalozzi został jego kierownikiem, poświęcając się opiece nad dziećmi. W 1800 otworzył własny zakład wychowawczy dla dzieci ze średnich warstw społecznych wraz z seminarium nauczycielskim, który zyskał duży rozgłos w Europie. Wyniki swojej pracy z dziećmi przedstawił w książce „Jak Gertruda uczy swoje dzieci” (1801). Pestalozzi prowadził zakład przez dwadzieścia lat. Z czasem jednak zakład podupadł. W roku 1824 Pestalozzi opuścił zakład, trzy lata później umarł. Podstawą teorii wychowania Pestalozziego jest idea organicznego rozwoju, któremu podlega każdy człowiek. Pestalozzi twierdził, że głównym zadaniem pedagogiki jest odkrycie praw kierujących kształceniem dziecka. Otóż uważał on, że najważniejszym zadaniem szkoły jest przygotowanie do życia, rozumiane jako przygotowanie do przyswajania rzeczywistości i odnajdywania w niej swego miejsca. Twierdził, że szkoła spełni to zadanie, jeśli zatroszczy się o harmonijny rozwój wszystkich trzech sił ludzkich, tj.: moralnej, intelektualnej i fizycznej. Główny cel nauczania to rozwijanie moralności i umysłu dziecka, a punkt ciężkości pracy wychowawczej znajduje się w samym dziecku, w jego naturalnych skłonnościach, zdolnościach i siłach. Traktował wychowanie jako proces wszechstronny. Przedstawił wzór osobowości nauczyciela, dobrze przygotowanego do zajęć i zaangażowanego w życie ucznia poza szkołą. Łączył wychowanie umysłowe z praktycznym przygotowaniem do życia. Uważał, że głównym celem nauczania nie jest podawanie wiedzy, ale kształcenie i rozwijanie funkcji psychicznych dzieci. Nauczanie według niego powinno być progresywne a poznawanie rzeczywistości dokonywane krok po kroku. Koncepcja organizacji szkoły elementarnej, a szczególnie metodyki nauczania początkowego Pestalozziego odegrała ogromną rolę w procesie upowszechniania oświaty ludowej. Niemal do końca XIX w. metodyka nauczania początkowego i wychowania przedszkolnego nawiązywała w dużym stopniu do osiągnięć Pestalozzi’ego.

Data wydania:

1846

Wydawca:

F. A. Brockhaus

Miejsce wydania:

Leipzig

Rodzaj dokumentu:

książka

Sygnatura:

KD.2661

Język:

ger

Prawa:

Domena publiczna (public domain)