Tytuł:

Geschichte der Hohenstaufen von Johann Sporschil

Autor:

Sporschil, Johann Chrysostomus

Słowa kluczowe:

historia ; średniowiecze ; historia średniowiecznej Europy ; Święte Cesarstwo Rzymskie ; dynastie królewskie ; dynastia Hohenstaufów - historia ; dynastia Hohenstaufów - 12/13 w. ; niemieccy władcy - 12/13 w. ; cesarze Świętego Cesarstwa Rzymskiego - 12/13 w. ; książęta Szwabii - 12/13 w. ; Trautschold, Wilhelm (1815–1877) ; Sporschil, Johann Chrysostomus (1800-1863)

Opis:

Geschichte der Hohenstaufen (Brunszwik,1844) - praca historyczna zawierająca obszerne omówienie historii dynastii Hohenstaufów, która rządziła Świętym Cesarstwem Rzymskim (niem. Heiliges Römisches Reich) w XII i XIII wieku, w opracowaniu austriackiego dziennikarza i pisarza patriotycznego Johanna Chrysostomusa Sportschila (1800-1863). Dorobek piśmienniczy autora obejmuje obszerne dzieła historyczne, kilka dzieł leksykalnych i gramatycznych, kilka pism geograficznych, prace dotyczące podróży zagranicznych, a także tłumaczenia. Jego dzieła historyczne, przeznaczone dla szerokiego grona czytelników charakteryzują się krótkim i precyzyjnym stylem pisania, wolnym od frazesów. Niniejsza książka opisuje polityczne, militarne i kulturalne wydarzenia za panowania Hohenstaufów, w tym m.in. wyprawy krzyżowe i stosunki z innymi krajami europejskimi. W materiale Sporschil korzysta z wielu źródeł, w tym kronik współczesnych historyków oraz listów i dokumentów samych Hohenstaufów. Hohenstaufowie to dynastia niemieckich władców, w większości cesarzy Świętego Cesarstwa Rzymskiego i książąt Szwabii. Niemiecka nazwa dynastii pochodzi od nazwy zamku Staufen w Szwabii. Założycielem dynastii był Fryderyk I (zm. 1105), książę Szwabii, ożeniony z Agnieszką, siostrą cesarza Henryka V. Ich młodszy syn Konrad został w 1127 wybrany na króla niemieckiego jako Konrad III (zm. 1152). Do 1135 był antykrólem wobec wybranego wcześniej Lotara Saskiego z Supplinburga. Dopiero po jego śmierci w 1138 objął pełną władzę. Z pocztu władców z rodu Hohenstaufów, na czoło wybija się trójka cesarzy - Fryderyk I Rudobrody, czyli Barbarossa (ok.1122- 1190), jako symbol władcy sprawiedliwego i uosobienia staroniemieckich cnót. Jego syn Henryk VI (1165-1197), który pobudzał zawsze wyobraźnię tych Niemców, których fascynowała jego polityka agresji i poszerzania granic imperium. To on doprowadził do małżeństwa z Konstancją Sycylijską w 1186 roku, które dało prawo do dziedzicznej korony po Normanach w Królestwie Sycylii. I wreszcie Fryderyk II (1194- 1250) - władca-zagadka. Wyobraźnię badaczy przełomu XIX I XX wieku pobudzała postać tego cesarza wojownika i jednocześnie filozofa. Urodzonego na południu Włoch i mówiącego słabo po niemiecku wodza snującego plany rozbudowania imperium od Lubeki po Ziemię Świętą, ale i piszącego traktat o sokolnictwie, otaczającego się naukowcami i ezoterykami. To on nakazał zbudować apulijski zamek Castel del Monte, w którego konstrukcji do dziś badacze odkrywają zakodowane zagadki matematyczne i geometryczne. Poczet Hohenstaufów, zamyka syn Konrada IV, książę Szwabii i król Sycylii Konradyn (1252-1268), ostatni z rodu bez skrupułów zgładzony w 1268 roku w Neapolu przez francuskich Andegawenów, chcących opanować południe Włoch. Po wygaśnięcie dynastii Hohenstaufów cesarstwo stoczyło się w długi okres bezhołowia i wojny domowej. Opracowanie uzupełnia dziesięć unikatowych stalorytów, opartych na oryginalnych rysunkach Wilhelma Trautscholda (1815-1877) i J.J. Junga, rytowanych przez najlepszych niemieckich artystów.

Data wydania:

1844

Wydawca:

Verlag von George Westermann

Miejsce wydania:

Braunschweig

Rodzaj dokumentu:

książka

Sygnatura:

KD.2660

Język:

ger

Prawa:

Domena publiczna (public domain)