Tytuł:

Geschichte des Deutschen Schulwesens im Uebergange vom Mittelalter zur Neuzeit

Autor:

Kaemmel (Kämmel), Heinrich Julius ; Kaemmel (Kämmel), Karl Heinrich Otto - wyd.

Słowa kluczowe:

edukacja ; szkolnictwo ; oświata ; Niemcy - szkolnictwo - historia ; Niemcy - edukacja - historia ; Niemcy - oświata - historia ; historia sytemu szkolnego w Niemczech ; średniowiecze ; odrodzenie ; oświecenie ; humanizm ; Kaemmel (Kämmel), Karl Heinrich Otto (1843-1917) ; Kaemmel (Kämmel), Heinrich Julius (1813-1881)

Opis:

Geschichte des Deutschen Schulwesens… (Lipsk, 1882) - publikacja opisująca historię systemu szkolnego w Niemczech od czasów średniowiecza w opracowaniu niemieckiego historyka kultury, pedagoga Heinricha Juliusa Kämmela (1813-1881) , wydana pośmiertnie przez syna autora, niemieckiego historyka i pedagoga Karla Heinricha Otto Kaemmela (1843-1917). Będące owocem rozległej praktyki pedagogicznej autora obszerne opracowanie kreśli obraz historii niemieckiego szkolnictwa, które podlegało długiemu procesowi rozwojowemu począwszy od średniowiecznej koncepcji edukacji. Szkoła należy do najstarszych instytucji stworzonych przez człowieka i ma swoją bogatą historię. Dokonała ewolucji od indywidualnego nauczania do nauczania w klasie szkolnej. Na przestrzeni wieków zmieniała się jej misja, struktura organizacyjna, program nauczania, wymagania wobec uczniów i zatrudnianych nauczycieli. Oświata szkolna w średniowieczu podporządkowana była Kościołowi. Kościół za swój obowiązek uważał edukację duchową społeczeństwa, w tym wychowanie w myśl celów transcendentalnych, pozaziemskich. Szkoła średniowieczna miała ściśle zawodowy charakter, przygotowała przede wszystkim do kariery duchownej oraz do sprawowania funkcji urzędniczych, co w praktyce łączyło się ze sobą. Okres odrodzenia to z kolei czas krytycyzmu wobec zastanego porządku społeczno-politycznego. Ten renesansowy krytycyzm dotyczył również filozofii wychowania i edukacji szkolnej. W XIII i XIV wieku cała Europa zaczęła dojrzewać do zmiany systemu szkolnictwa i edukacji. Wynikało to m.in. z upowszechniania się nowej koncepcji człowieka i świata, przemian ekonomicznych i politycznych etc. Ferment intelektualny w Kościele i w szkolnictwie przygotował grunt dla nowatorskiego podejście w kwestii wychowania i programu szkolnego (tomizm, scholastyka, uniwersytety). Średniowieczny system oświaty nie był w stanie sprostać nowym potrzebom świeckim i duchownym. W dziedzinie edukacji pojawił się nowy, bardzo wyraźny akcent, że szkoła to miejsce kształcenia i wychowania dzieci. W miejsce dotychczasowego jednolitego szkolnictwa łacińskiego, zaczęły stopniowo powstawać odrębne typy i poziomy szkół: dla dzieci świeckich stanów uprzywilejowanych społecznie, dla mieszczaństwa i dzieci ludu wiejskiego, dla duchowieństwa. Każdy z nowych typów szkoły posiadał właściwą dla siebie: strukturę, program, formy organizacyjne i metody. W dziedzinie filozofii, literatury i w sztuce szczytowym rezultatem był humanizm. Humanizmowi pedagogika zawdzięcza ideę uprzywilejowania człowieka we wszechświecie, a w samym człowieku – uprzywilejowania rozumu, inteligencji, woli działania. W pedagogice nastąpił znamienny przełom, którego istotą było przestawienie punktu odniesienia dla praktyki edukacyjnej i dla myśli o edukacji z sacrum na humanum, z potrzeb religijnych stanu duchownego na potrzeby ludzi świeckich. Istotny dla dalszego rozwoju systemu szkolnego był program oświatowy Marcina Lutra (1483-1546) oraz reforma systemu szkolnego Filipa Melanchtona (1497-1560) zawierająca nową koncepcję świeckiej szkoły średniej. Okres oświecenia, przypadający na XVIII wiek, nazwano „wiekiem pedagogicznym”. Był to czas upowszechniania się wiedzy oraz oświecania szerokich mas. Wiedzę starano się przekazać w sposób jak najbardziej zrozumiały, bowiem uważano, że edukacja może zmienić człowieka i korzystnie wpłynąć na rozwój całej ludzkości.

Data wydania:

1882

Wydawca:

Verlag von Duncker & Humblot

Miejsce wydania:

Leipzig

Rodzaj dokumentu:

książka

Sygnatura:

KD.1658

Język:

ger

Prawa:

Domena publiczna (public domain)

×

Cytowanie

Styl cytowania: