Tytuł:

Vom Himmel und von den wunderbaren Dingen desselben; wie auch von der Geisterwelt und von dem Zustand des Menschen nach dem Tod; und von der Hölle; So wie es gehöret und gesehen worden von Emanuel Swedenborg […]

Autor:

Swedenborg, Emanuel

Słowa kluczowe:

stary druk - 18 w. ; De Caelo et Ejus Mirabilibus et de inferno. Ex Auditis et Visis - przekład niemieckojęzyczny – 18 w. ; teologia - 18 w. ; eschatologia - 18 w. ; dzieła teologiczne - 18 w. ; dzieła eschatologiczne - 18 w. ; szwedzcy filozofowie - 18 w. ; szwedzcy mistycy - 18 w. ; Swedenborg, Emanuel (1688-1772)

Opis:

Vom Himmel und von den wunderbaren Dingen desselben; wie auch von der Geisterwelt und von dem Zustand des Menschen nach dem Tod; und von der Hölle; So wie es gehöret und gesehen worden - wydany w 1774 roku niemieckojęzyczny przekład „De Caelo et Ejus Mirabilibus et de inferno. Ex Auditis et Visis”; (pol. „O niebie i jego cudach również o piekle według tego co słyszano i widziano”) - dzieła szwedzkiego filozofa, mistyka i interpretatora Pisma Świętego Emanuela Swedeborga (1688-1772), napisanego w języku łacińskim i opublikowanego po raz pierwszy w 1758 roku. Swedenborg zapowiadał się na typowego przedstawiciela oświecenia. Był wybitny fizykiem i matematykiem, który zdobył w świecie naukowym spory rozgłos, tak iż przyjęto go w poczet członków AkademiiNauk w Uppsali. Ten wszechstronnie wykształcony intelektualista miał również wiele pomysłów na praktyczne wynalazki i pisał traktaty przyrodoznawcze. Wszystko zmieniło się w latach 40. XVIII wieku, kiedy Swedenborg przeszedł kryzys psychiczny. Przeżył zawód miłosny, który dotknął filozofa tak głęboko, że ten nigdy się nie ożenił. Duży wpływ na mistyka miała też podróż po Europie, która ugruntowała w nim przekonanie o zgniliźnie moralnej, w jakiej pogrążyła się ludzkość. Swedenborg zaczął doświadczać intensywnych wizji i snów, w tym objawienia Sądu Ostatecznego i powtórnego nadejścia Boga, na podstawie których opracował własną teorię odczytywania znaczenia Biblii. Twierdził, że Bóg napełnił go swym Duchem, by przekazać mu doktrynę Nowego Kościoła. Upoważnił go do tej misji, dopuścił do świata duchowości, pokazał mu niebo i piekło, dał możliwość rozmowy z aniołami i duchami przez całe lata. Jednak to nie żaden anioł przekazał mu wiążące informacje na temat doktryny, ale sam Bóg – podczas lektury Słowa. Jako teolog, Swedenborg nigdy nie próbował głosić kazań ani stworzyć sekty. Wierzył, że członkowie wszystkich kościołów mogliby należeć do Nowego Kościoła bez tworzenia oddzielnej organizacji. Jego teologiczne pisma z grubsza można zaklasyfikować do czterech grup: pisma dotyczące duchowej filozofii, pisma wyjaśniające, pisma doktrynalne i pisma eschatologiczne. Do tej ostatniej grupy zaliczana jest niniejsza, publikacja traktująca o Niebie, Piekle, świecie Duchów i stanie człowieka po śmierci. W dziele tym, podobnie jak w „Arcana coelestia”, Swedenborg uznaje , że jedynym źródłem poznania religijnego jest Biblia (przede wszystkim Ewangelie i Apokalipsa św. Jana Apostoła) oraz osobiste objawienia.Przez większość mu współczesnych Swedenborg był odrzucany jako wariat a jego wizje rzadko przyjmowano poważnie. Jednakże byli również tacy, którzy uważali, że mimo całej dziwności jego wizji znajdował się w prawdziwym kontakcie z niewidzialną rzeczywistością. Współczesny mu, lecz młodszy od niego niemiecki filozof i jeden z najwybitniejszych reprezentantów oświecenia Immanuel Kant (1724-1804) traktował go bardzo poważnie i wierzył kilku znanym w całej Europie przykładom swedenborgowskiego "jasnowidzenia". Zaś amerykański filozof Ralph Waldo Emmerson (1803-1882), w jednym z esejów temat Swedenborga nazwał go "jednym z gigantów literatury, z którym nie równają się całe akademie zwykłych uczonych". Opracowanie uzupełnia obszerna biografia Emenaula Swedenborga.

Data wydania:

1774

Wydawca:

[s.n.]

Miejsce wydania:

[s.l.]

Rodzaj dokumentu:

stary druk

Sygnatura:

93472

Język:

ger ; grc ; lat

Prawa:

Domena publiczna (public domain)