Tytuł:

M. Tullii Ciceronis Opera ad optimas editiones collata […] volumen nonum

Autor:

Cyceron

Słowa kluczowe:

stary druk - 18 w. ; antologia dzieł Cycerona ; Cyceron - korespondencja ; epistolografia Cycerona ; epistolografia ; Cyceron - listy do Attyka ; Cyceron – listy do Kwintusa ; Cyceron – listy do Brutusa ; Cyceron - dzieła filozoficzne ; Cyceron – Consolatio ; klasyka łacińska ; klasycy łacińscy ; Cyceron (106 p.n.e. - 43 p.n.e).

Opis:

M. Tullii Ciceronis Opera… publikacja, wydana w 1781 roku, w ramach słynnej kilkudziesięciotomowej serii wydań greckich i łacińskich autorów klasyczynych Bipont Editions, nazwanej tak od Bipontium, współczesnej łacińskiej nazwy Zweibrücken. Niniejszy tom zawiera dziewiątą część antologii dzieł wybitnego rzymskiego mówcy, filozofa i polityka Marka Tulliusza Cycerona, łac. Marcus Tullius Cicero (106 p.n.e. - 43 p.n.e). W młodości zdobył gruntowne wykształcenie retoryczne i filozoficzne w Rzymie i w Grecji oraz sprawował kolejne urzędy, których uwieńczeniem był konsulat w 63 roku. Podczas sprawowania tego urzędu Cyceron zdobył sławę jako pater patriae (ojciec ojczyzny) - po uratowaniu państwa od zamachu stanu. Już w starożytności sposób, w jakim posługiwał się językiem łacińskim, był uznawany za ideał, do którego powinni dążyć mówcy i pisarze. W średniowieczu na podstawie jego dzieł nauczano retoryki, a autorytet Cycerona w tej dziedzinie był uważany za niepodważalny. Dla humanistów stał się pisarzem wzorcowym, którego styl należało naśladować. Jego mowy, listy oraz teksty na temat retoryki i filozofii, uważane są za normę językową prozy łacińskiej. Cyceroński model używania języka przez wieki wpływał na rozwój kultur, które czerpały wzorce z klasycznej łaciny. Cyceron rozwinął prozę rzymską, a dziedzictwo filozofii greckiej przekazał następnym wiekom po łacinie. Jego dzieła były inspiracją dla twórczości europejskiej przez lata, po dziś dzień są żywe, a postać Cycerona nie jest obca współczesnej kulturze masowej, pojawiając się m.in. w powieściach i filmach. Niniejsza część zawiera m.in.: cztery ostanie księgi (XIII-XVI) listów do najlepszego przyjaciela Tytusa Pomponiusza Attyka(Listy do Attyka - Epistulae ad Atticum); zbiorylistów do młodszego brata Kwintusa Tulliusza Cycerona (Listy do Kwintusa - Epistulae ad Quintum fratrem); zbiory korespondencji z Markiem Juniuszem Brutusem (Listy do Brutusa - Epistulae ad Brutus). W listach tych, stanowiących najlepsze źródło poznania osobowości Cycerona, jego zalet i słabości charakteru, ujawnia się jego mistrzostwo jako stylisty i umiejętność dostosowania wypowiedzi do charakteru adresata. Zachowana do czasów nam współczesnych korespondencja Cycerona zajmuje wyjątkowe miejsce wśród zabytków literatury grecko-rzymskiej. Dużą część zachowanych zbiorów stanowią listy prywatne, rejestrujące z dokładnością i szczerością aktualne zamiary, nastroje, emocje i uczucia, które towarzyszyły autorowi w codziennym życiu. Obok spraw czysto osobistych Cyceron opisywał w swych listach wydarzenia społeczne i polityczne, rzucając tym samym światło na różne aspekty trudnej rzeczywistości u schyłku republiki rzymskiej, w której przyszło mu żyć. W listach Cyceron przestrzegał zasady dostosowywania treści oraz stylu listu do jego adresata. Jego epistolografia wywarła wielki wpływ na kulturę europejską i stała się wyjątkowo cennym źródłem historycznym do ówczesnych wydarzeń. Tom zawiera również esej „De petitione consulatus” (O kandydowaniu na konsula) napisany rzekomo przez Kwintusa Tulliusza Cycerona, jako przewodnik dla jego brata Marka Tulliusza Cycerona w jego kampanii wyborczej na konsula Republiki Rzymskiej; fragmenty „Librorum incertorum” oraz „Consolatio” (Pocieszenie lub Konsolacja) - ujęty w piękną formę literacką, zaginiony traktat filozoficzny Cycerona, omawiający zagadnienia bólu, cierpienia i nieśmiertelności duszy człowieka. Zaczerpnięte z Pocieszenia cytaty oraz jego omówienia u autorów starożytnych pozwoliły badaczom do pewnego stopnia zrekonstruować treść traktatu. Pocieszenie wywarło olbrzymi wpływ na późniejszą literaturę, przede wszystkim filozoficzną i teologiczną. Traktowane było często jako podręcznik filozofii greckiej, omawiający stanowiska różnych uczonych i szkół wobec kwestii cierpienia oraz nieśmiertelności.

Data wydania:

1781

Wydawca:

ex Typographia Societatis

Miejsce wydania:

Biponti (Zweibrücken)

Rodzaj dokumentu:

stary druk

Sygnatura:

92468/9

Język:

lat ; grc

Prawa:

Domena publiczna (public domain)