Tytuł:

M. Tullii Ciceronis Opera ad optimas editiones collata […] volumen octavum

Autor:

Cyceron

Słowa kluczowe:

stary druk - 18 w. ; antologia dzieł Cycerona ; Cyceron - korespondencja ; Cyceron - księgi listów do znajomych ; Cyceron - księgi listów do Attyka ; epistolografia ; epistolografia Cycerona ; klasyka łacińska ; klasycy łacińscy ; Tytus Pomponiusz Attyk (109 p.n.e. - 32 p.n.e.) ; Cyceron (106 p.n.e. - 43 p.n.e).

Opis:

M. Tullii Ciceronis Opera… publikacja, wydana w 1781 roku, w ramach słynnej kilkudziesięciotomowej serii wydań greckich i łacińskich autorów klasyczynych Bipont Editions, nazwanej tak od Bipontium, współczesnej łacińskiej nazwy Zweibrücken. Niniejszy tom zawiera ósmą część antologii dzieł wybitnego rzymskiego mówcy, filozofa i polityka Marka Tulliusza Cycerona, łac. Marcus Tullius Cicero (106 p.n.e. - 43 p.n.e). W młodości zdobył gruntowne wykształcenie retoryczne i filozoficzne w Rzymie i w Grecji oraz sprawował kolejne urzędy, których uwieńczeniem był konsulat w 63 roku. Podczas sprawowania tego urzędu Cyceron zdobył sławę jako pater patriae (ojciec ojczyzny) - po uratowaniu państwa od zamachu stanu. Już w starożytności sposób, w jakim posługiwał się językiem łacińskim, był uznawany za ideał, do którego powinni dążyć mówcy i pisarze. W średniowieczu na podstawie jego dzieł nauczano retoryki, a autorytet Cycerona w tej dziedzinie był uważany za niepodważalny. Dla humanistów stał się pisarzem wzorcowym, którego styl należało naśladować. Jego mowy, listy oraz teksty na temat retoryki i filozofii, uważane są za normę językową prozy łacińskiej. Cyceroński model używania języka przez wieki wpływał na rozwój kultur, które czerpały wzorce z klasycznej łaciny. Cyceron rozwinął prozę rzymską, a dziedzictwo filozofii greckiej przekazał następnym wiekom po łacinie. Jego dzieła były inspiracją dla twórczości europejskiej przez lata, po dziś dzień są żywe, a postać Cycerona nie jest obca współczesnej kulturze masowej, pojawiając się m.in. w powieściach i filmach. Niniejsza część zawiera trzy ostanie księgi (XIV-XVI) korespondencji zawartej w zbiorze lisów do przyjaciół oraz 14 z 16 ksiąg listów do Attyka (Epistulae ad Atticum). Już w starożytności listy Cycerona ułożone zostały w cztery zbiory - 16 ksiąg listów do przyjaciół, 16 ksiąg listów do Attyka, oraz zbiory listów do brata Kwintusa oraz księgi listów do Brutusa. W listach tych, stanowiących najlepsze źródło poznania osobowości Cycerona, jego zalet i słabości charakteru, ujawnia się jego mistrzostwo jako stylisty i umiejętność dostosowania wypowiedzi do charakteru adresata. Zachowana do czasów nam współczesnych korespondencja Cycerona zajmuje wyjątkowe miejsce wśród zabytków literatury grecko-rzymskiej. Dużą część zachowanych zbiorów stanowią listy prywatne, rejestrujące z dokładnością i szczerością aktualne zamiary, nastroje, emocje i uczucia, które towarzyszyły autorowi w codziennym życiu. Obok spraw czysto osobistych Cyceron opisywał w swych listach wydarzenia społeczne i polityczne, rzucając tym samym światło na różne aspekty trudnej rzeczywistości u schyłku republiki rzymskiej, w której przyszło mu żyć. W listach Cyceron przestrzegał zasady dostosowywania treści oraz stylu listu do jego adresata. Jego epistolografia wywarła wielki wpływ na kulturę europejską i stała się wyjątkowo cennym źródłem historycznym do ówczesnych wydarzeń. Za szczególnie ważne uważane są listy Cycerona do najlepszego przyjaciela, rzymskiego pisarza, historyka, przedsiębiorcy i wydawcy Tytusa Pomponiusza Attyka(łac. Titus Pomponius Atticus), zwanego Attykiem (109 p.n.e. - 32 p.n.e.), któremu Cyceron zwierzał się z najskrytszych myśli i z którym dzielił się wszystkim, co przeżywał.

Data wydania:

1781

Wydawca:

ex Typographia Societatis

Miejsce wydania:

Biponti (Zweibrücken)

Rodzaj dokumentu:

stary druk

Sygnatura:

92468/8

Język:

lat ; grc

Prawa:

Domena publiczna (public domain)