Tytuł:

Gesammelte Frauenzimmer-Briefe zum Unterrichte und Vergnügen. Aus verschiednen Sprachen. Achter Band

Autor:

Gellius, Johann Gottfried

Słowa kluczowe:

stary druk - 18 w. ; epistolografia - 18 w. ; epistolografia prywatna ; epistolografia francuska ; epistolografia angielska ; antologia zbiorów listów - 18 w. ; utwory literackie w formie listów ; Rabutin-Chantal, Maria de (1626-1696) ; Gellius, Johann Gottfried (1732-1781)

Opis:

Gesammelte Frauenzimmer-Briefe zum Unterrichte und Vergnügen. Aus verschiednen Sprachen - ósmy tom antologii, wzorcowych pod względem stylu i formy oraz interesujących pod względem treści listów pisanych przez kobiety różnych narodowości, wydanej przez niemieckiego tłumacza i autora Johanna Gottfrieda Gelliusa (1732-1781). Przetłumaczone i zebrane przez Gelliusa zbiory listów, wydane zostały po raz pierwszy w latach 1759-1764, łącznie w 12 tomach. Niniejszy tom składa się z dwóch części. Pierwsza, zawiera przekład ponad trzydziestu listów z epistolografii angielskiej, o różnorodnej i pouczającej tematyce - Briefe vermischten Inhalts. Natomiast część druga zawiera uzupełnienie i kontynuację, do zamieszczonego w tomie szóstym, zbioru listów zaliczanych do klasyki epistolografii francuskiej, których autorką jest francuska arystokratka Maria de Rabutin-Chantal, baronowa de Sévigné, zwana markizą de Sévigné (1626-1696) - Briefe der Frau von Sevigne. Tematyka podejmowana w listach związana była z codziennym życiem ich autorki. Opisywała w nich m.in. wydarzenia z życia towarzyskiego Paryża, odnosiła się do epizodów z politycznego życia kraju, których była świadkiem lub które były dyskutowane w jej salonie etc. Stulecia XVII i XVIII to okresy, w których list znajdował się w centrum zainteresowania. Pisanie listów w tych czasach było praktyką niemal powszechną, cieszącą się wielkim zainteresowaniem. Było ulubionym zajęciem nie tylko wąskiej grupy ludzi znamienitych i wykształconych - pisali właściwie wszyscy, do tego niezmiernie często i bardzo dużo. W listach widziano obraz duszy, wnętrza piszącego, a było to szczególnie ważne dla korespondencji prywatnej bliskich sobie osób (towarzyskiej, rodzinnej, przyjacielskiej bądź miłosnej). Piszący mówił bowiem w listach o sobie, o wydarzeniach, które go dotyczyły, o swoich działaniach, opiniach i uczuciach, przedstawiał w ten sposób siebie innym, ukazywał bezpośrednio swoją indywidualność, subiektywność, a także prywatność codziennego życia wraz z jego obowiązkami i przyjemnościami oraz intymność życia emocjonalnego. Listy zapewniały kontakt mimo odległości, dawały możliwość zbliżenia oraz namiastkę prywatności, a nawet intymności oddalonym od siebie osobom, w konsekwencji pozwalały na swego rodzaju uobecnienie kogoś nieobecnego, a drogiego, na poczucie bliskości psychicznej i duchowej mimo dystansu przestrzennego. Również szeroko pojęta publicystyka w formie powieści epistolarnej czy antologii różnego rodzaju korespondencji, zarówno prawdziwej, jak i fikcyjnej, cieszyła się dużą popularnością. Niniejszy dokument jest zbiorem listów przedstawicielek płci pięknej, czasami bezimiennych, anonimowych. Autor celowo ograniczył się do takiego wyboru. Sądził bowiem, że listy pisane ręką kobiet są delikatniejsze i bardziej wzruszające niż listy od osób płci męskiej, bardziej zręczne w dawaniu kobietom użytecznych wskazówek i rad oraz próbek naturalnie żywego stylu pisania. Cechuje je delikatność dowcipu, czułość smaku, naturalność uczuć i myśli w wyrażaniu siebie i opisach wydarzeń z własnego życia, nieformalność ekspresji oraz piękno stylu i pisma.

Data wydania:

1762

Wydawca:

bey M.G. Weidmanns Erben und Reich

Miejsce wydania:

Leipzig

Rodzaj dokumentu:

stary druk

Sygnatura:

92556/8

Język:

ger

Prawa:

Domena publiczna (public domain)