Tytuł:

Meine Lebensgeschichte. Von Johann Christian Brandes […] Dritter Band

Autor:

Brandes, Johann Christian

Słowa kluczowe:

stary druk - 18 w. ; Brandes, Johann Christian - autobiografia ; biografie niemieckie - 18 w. ; niemieccy dramatopisarze - 18 w. ; niemieccy aktorzy teatralni - 18 w. ; Brandes, Johann Christian (1735-1799)

Opis:

Opublikowany w 1800 roku w Berlinie, ostatni, trzeci tom autobiografii niemieckiego dramatopisarza i aktora Johanna Christiana Brandesa (1735-1799), którą zatytułował „Meine Lebensgeschichte”. Historia życia spisana przez Brandesa, przedstawia jego koleje losów, zdarzenia, których był świadkiem, doświadczenia, które nabywał, ewolucję zapatrywań i postaw wobec świata. Określona została jako bogate i niewyczerpane źródło dla poznania osiemnastowiecznego teatru w Niemczech. Johann Christian Brandes urodził się 15 listopada 1735 roku w Szczecine. W latach 1756-1757 należał do trupy teatralnej Johanna Friedricha Schönemanna, następnie Gottfrieda Heinricha Kocha, Franza Schucha w okresie 1760-1767 i wreszcie Abla Seylera w Monachium (1769-1779). Z trupą teatralną Franza Schucha Brandes występował przede wszystkim w Berlinie, Gdańsku, Wrocławiu i niekiedy też w Magdeburgu, Szczecinie i Królewcu. Podczas pobytu w Gdańsku ,w roku 1764 odbyła się koronacja Stanisława Augusta Poniatowskiego (1732-1798) na króla Polski. W związku z tym wydarzeniem Brandes napisał dwa prologi: „Das verwaiste Danzig” i „Der Parnaß oder die frohlockenden Musen”. Określane literacko jako małowartościowe, ze względu na temat, wzbudziły wówczas ogromną sensację. Brandes za swoje najlepsze role uważał postać Theophana w „Freigeist” Lessinga, Hofmarschalla Kalba w „Kabale und Liebe” Friedricha Schillera, Gastwirta Gutharda z jego własnej sztuki „Der Landesvater” oraz Wachtmeitera Wernera w „Minna von Barnhelm” Lessinga.Jako aktor pozostawał w cieniu swojej żony Estery Charlotte, z domu Koch (1742-1786), znakomitej aktorki, a później również córki Minny Brandes (1765-1788). Z czasem Brandes poświęcił się wyłącznie pisaniu sztuk teatralnych, które zaczęły zdobywać coraz większą popularność. Komedia „Die Hochzeitsfeier” była wielokrotnie wystawiana na scenie w Weimarze, gdzie dyrektorem był Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832). Jego sztuka teatralna „Olivie” z roku 1773, znalazła się w latach 1776-1793 w repertuarze wiedeńskiego Burgtheater. Otrzymał też nagrodę za najlepszą niemiecką sztukę teatralną „Der Gasthof oder trau, schau, wem?” przyznaną przez wiedeński teatr. Wybór jego najbardziej znanych i popularnych dramatów pod wspólnym tytułem „Sämtliche dramatische Schriften” został wydany w roku 1792. Największą popularność zdobyła napisana w roku 1775 duodrama „Ariadne auf Naxos”, która swoją prapremierę miała jeszcze w tym samym roku w Gotha, zaś rolę główną Ariadny zagrała żona autora Esther Charlotte. W 1799 roku opublikował pierwszy z trzech tomów swojej autobiografii. Zmarł 10 listopada 1799 roku w Berlinie. Pozostałe dwa tom ukazały już po śmierci autora, w 1800 roku.

Data wydania:

1800

Wydawca:

bei Friedrich Maurer

Miejsce wydania:

Berlin

Rodzaj dokumentu:

stary druk

Sygnatura:

92555/3

Język:

ger ; lat

Prawa:

Domena publiczna (public domain)