:

Allgemeine Geschichte der Christlichen Kirche nach der Zeitfolge, von D. Heinrich Philipp Konrad Henke […] Erster Theil

:

Henke, Heinrich Philipp Konrad

:

stary druk -18 w. ; historia kościoła chrześcijańskiego ; historia chrześcijaństwa ; pierwotne chrześcijaństwo ; chrześcijaństwo w starożytności ; chrześcijaństwo w średniowieczu ; Henke, Heinrich Philipp Konrad (1752 – 1809)

:

Uzupełnione, czwarte wydanie pierwszej części Allgemeine Geschichte der Christlichen Kirche nach der Zeitfolge(Powszechna historia Kościoła chrześcijańskiego w porządku chronologicznym) wydane w 1800 roku, w Brunszwiku. Autorem dokumentu jest Heinrich Philipp Konrad Henke (1752 -1809) - niemiecki teolog luterański, profesor teologii na uniwersytecie w Helmstedt, historyk Kościoła, od 1776 roku korespondencyjny członek Bawarskiej Akademii Nauk w Monachium. Henke był przedstawicielem krytycznej i racjonalnej teologii. Zgodnie z oświeceniowymi ideałami szukał w teologii "pewnego czystego sposobu myślenia" przez "powrót do ewangelickiej prostoty" oraz usiłował utożsamić biblijną religię z religią rozumu. Historię Kościoła starał się przedstawiać bez jej kolorowania i upiększania, a dogmaty modernizować. Allgemeine Geschichte der Christlichen Kirche nach der Zeitfolge jest uważane za główne dzieło Heinricha Henke, które doczekało się licznych, pozytywnych recenzji. Niemiecki uczony, biblista i teolog Ferdinand Christian Baur (1792-1860) określił je "jako jedno z najwspanialszych dzieł literatury". Niniejsza część publikacji, poprzedzona ogólnym wstępem o historii religii i kościoła chrześcijańskiego została podzielona na cztery okresy. Pierwszy obejmuje historię kościoła od czasów najdawniejszych do oblężenia i zniszczenia Jerozolimy w 70 roku n.e. , podczas wojny żydowskiej 66-73. Drugi dotyczy okresu od 70 n.e. do zwołania, pierwszego w dziejach chrześcijaństwa, soboru powszechnego - Soboru nicejskiego I - zwołanego przez cesarza Konstantyna I Wielkiego w celu przeciwdziałania zagrożeniom wiary chrześcijańskiej, związanym z szerzeniem się doktryny aleksandryjskiego prezbitera Ariusza. Zgromadzenie, trwające od 19 do 25 lipca 325 roku, zwołane zostało w Nicei, w Bitynii, a jego decyzje wywarły olbrzymi wpływ na rozwój religii, kultury i nauki europejskiej oraz na wydarzenia polityczne. Trzeci okres obejmuje lata 325 - 604, czyli okres od Soboru nicejskiego I do śmierci Grzegorza I zwanego Wielkim (ok.540-604) – 64 papieża, pierwszego mnicha będącego papieżem i reformatora Kościoła. Ostatni okres jest opisem historii kościoła od śmierci papieża Grzegorza I do 800 roku, a dokładnie koronacji Karola Wielkiego (742 lub 747 – 814) na świętego cesarza rzymskiego. W ten sposób, w noc Bożego Narodzenia roku 800 odtworzono cesarstwo na Zachodzie (Święte Cesarstwo Rzymskie) i narodziło się państwo katolickie o aspiracjach uniwersalnych, charakteryzujące się silną sakralizacją władzy politycznej i złożonym przeplataniem się polityki i religii, które trwało do 1806 roku.

:

1800

:

im Verlage der Schulbuchhandlung

Place_of_issue:

Braunschweig

:

stary druk

:

92414

:

ger

Prawa:

Domena publiczna (public domain)