Obiekt

Opis:

Das Leben Johann Conrad Dippels… (Lipsk, 1781) - biografia Johanna Konrada Dippela (1673-1734) w opracowaniu niemieckiego lekarza, wykładowcy i profesora akademickiego Johanna Christiana Gottlieba Ackermanna (1756-1801). Johann Conrad Dippel (1673-1734) znany również jako Konrad Frankenstein był niemieckim filozofem, wynalazcą i alchemikiem. Prawdopodobnie był pierwowzorem postaci doktora Frankensteina z powieści angielskiej pisarki i poetki Mary Wollstonecraft Shelley (1797-1851) pt. „Frankenstein”. Wykształcony jako fizykzałożył laboratorium do prowadzenia dziwacznych eksperymentów w zamku „Frankenstein” niedaleko Darmstadt w Niemczech. Dippel pasjonował się alchemią. Był zafascynowany życiem wiecznym. Do eksperymentów miał używać pociętych na kawałki części ciała zwierząt oraz trupów ludzkich, które gotował w wielkich słojach. Kiedy okoliczni mieszkańcy dowiedzieli się o dziwnych eksperymentach alchemika, został on wygnany z zamku. Dippel był genialnym dzieckiem. W 1693 roku ukończył studia filozoficzne na uniwersytecie w Gießen, potem studiował teologię i był nauczycielem domowym szlachty Odenwaldu. Na uniwersytecie w Starsburgu, na którym kontynuował (1695–1696) studia teologiczne, przesiąkł pietyzmem, a rozczarowany bezskutecznymi zabiegami o stanowisko profesorskie w Gießen, zaczął atakować luterański kościół zinstytucjonalizowany. Jego autorstwa była broszura z 1697 roku: „Orcodoxia orthodoxorum oder die verkehrte Wahrheit und wahrhaftige Lüge der unbesonnenen und eifrigen Lutheraner” („Ortodoksja, czyli przekręcona prawda i prawdziwe kłamstwo nieroztropnych i gorliwych luteranów”). Krytykował wszelkie przejawy ograniczania ludzkiej wolności wyboru, czy to przez luterańskich pastorów, czy racjonalistycznych filozofów, stąd jego praca z 1708 roku o wolnej woli wymierzona przeciw determinizmowi Kartezjusza i Hobbesa: „Fatum fatuum”. W latach 1704–1707 mieszkał w Berlinie, gdzie bezskutecznie starał się przekształcić srebro w złoto. Następnie udał się do Holandii, gdzie spędził kilka lat krążąc między Amsterdamem a Utrechtem, utrzymując się z pracy lekarza. W 1711 roku przyznano mu możliwość nauczania medycyny na lejdejskim uniwersytecie, lecz tu zadłużył się eksperymentując na pożyczonym srebrze i musiał Holandię opuścić w 1714 roku. Przeniósł się do północnoniemieckiego miasta Altona, gdzie wiódł spokojne życie tam spokojnie jako lekarz do 1717 roku, gdy znieważył jednego z wysokich urzędników miejskich, za co skazano go na dożywocie. W 1726 roku zlitowano się jednak nad alchemikiem i wypuszczono go. Ostatnie lata swego życia spędził Dippel w zamku hrabiego Casimira zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg. Dippel znany jest również jako wynalazca barwnika (olej Dippela – Dippels Öl), zwanego potem Berliner Blau lub pruskim błękitem pruskim przyjętym następnie jako kolor mundurów pruskiej armii oraz jako ten, który wprowadził termin „oświecony” – (niem. aufgeklärt) do literatury niemieckiej, przestrzegając: „…Oświecone umysły próbują przywrócić biblijny porządek natury a jeśli im się to szczytne – jak by się wydawało – zadanie powiedzie będą usiłować obalić samą Biblię, za pomocą tych samych oświeceń, jak już raz dostanie im się w ręce władza nad ludzkimi umysłami …”.

Wydawca:

bey Friedrich Gotthold Jacobäer und Sohn

Miejsce wydania:

Leipzig

Identyfikator zasobu:

oai:dlibra.bibliotekaelblaska.pl:66808

Sygnatura:

93322

Język:

ger

Prawa:

Domena publiczna (public domain)