Obiekt

Opis:

Uzupełnione, drugie wydanie dokumentu z dziedziny teologii opublikowane w 1773 roku w Berlinie autorstwa Johanna Joachima Spaldinga (1714-1804) - niemieckiego teologa luterańskiego, filozofa, pastora, hymnisty i ważnego przedstawiciela neologii (gr. neos logos nowa nauka - nurt teologii protestanckiej nawiązujący do zasad racjonalizmu) w teologii okresu oświecenia. Tematyka opracowania zawiera rozważania dotyczące kwestii użyteczności posługi kaznodziejskiej. Służbę duszpasterską autor postrzega jako odpowiedzialną i zaangażowaną służbę moralności publicznej. Zgodnie z jego poglądami dobry duchowny, zwłaszcza kaznodzieja ma być sługą dobra publicznego, nauczycielem i wychowawcą prowadzącym do odnowy narodu a użyteczna służba duszpasterska ma na celu pogłębienie religijności wiernych, zwłaszcza ich świadomości religijnej, ma oddziaływać na rozum i uczucia słuchaczy oraz rozwijać ich moralność. Celem kaczego kaznodziei winno być zapewnienie właściwej opieki duszpasterskiej, przedstawianie idei przewodnich prawd wiary, podkreślanie etycznego znaczenia religii oraz przyjmowanie właściwej postawy oraz odpowiedzialności za nauczanie i rozwój duchowy.

Wydawca:

bey Christian Friedrich Voß

Miejsce wydania:

Berlin

Format:

application/pdf

Identyfikator zasobu:

oai:dlibra.bibliotekaelblaska.pl:65465

Sygnatura:

92108

Język:

ger

Prawa:

Domena publiczna (public domain)