Baronius, Caesar
1602-1603
stary druk
Cezary Baroniusz (1538-1607) kardynał włoski, historyk i hagiograf, studiował w Neapolu, a następnie w Rzymie, gdzie spotkał św. Filipa Neri i pod jego kierownictwem duchowym wstąpił do zgromadzenia oratorianów. W wieku 25 lat otrzymał święcenia kapłańskie i rozpoczął głoszenie kazań w różnych kościołach rzymskich. Wkrótce zaprosił go do Mediolanu św. Karol Boromeusz, który chciał, aby został kaznodzieją w katedrze mediolańskiej. Kolejni papieże Grzegorz XIII, Sykstus V i Grzegorz XIV proponowali mu objęcie jednej z stolic biskupich. Baroniusz jednak stale odmawiał jakichkolwiek godności kościelnych. Dopiero po rezygnacji św. Filipa Neri w 1593 r. Baroniusz został najpierw spowiednikiem papieskim (1595), bibliotekarzem watykańskim a ostatecznie w 1596 r. kardynałem. Oprócz działalności kaznodziejskiej zasłynął jako opiekun chorych. Sławę przyniosła mu działalność naukowa. Baroniusz był jednym z największych historyków Kościoła. W okresie Reformacji uczeni protestanccy przygotowali i wydali drukiem (po łacinie i po niemiecku) swoją wersję historii Kościoła ("Centurie Magdeburskie"), w której chcieli przedstawić wydarzenia w taki sposób, aby wspierały one idee reformacyjne. Odpowiedzią katolików było gigantyczne dzieło całej historii Kościoła tzw. "Roczników Kościelnych" (Annales Ecclesiastici), które były przygotowywane i wydawane przez zespół kierowany przez Baroniusza. Za jego życia ukazało się dwanaście tomów, w których przedstawiono dzieje Kościoła od czasów apostolskich (Chrystusa) do r. 1198 (inspiratorem napisania dzieła był św. Filip Nerri, który uważał, że należy przeciwstawić się stronie protestanckiej). Materiały do swojego dzieła Baroniusz zbierał przede wszystkim w bibliotece watykańskiej, gdzie były przechowywane najważniejsze dokumenty, akta soborów, łacińskie i greckie pisma Ojców Kościoła. Inne dokumenty znalazł w pozostałych bibliotekach i archiwach rzymskich i włoskich. Baroniusz miał wielu pomocników, zatrudnił liczną grupę kopistów, którzy przepisywali potrzebne mu archiwalia. Główną zasługą Baroniusza było zgromadzenie ogromnego materiału, zebranie rozproszonych źródeł, oraz ich opracowanie. Mimo upływu czasu dzieło Baroniusza nie straciło dotąd na aktualności. Jednym z kontynuatorów Baroniusza był polski dominikanin Abraham Bzowski, który wyjechał do Włoch. Efektem jego pracy jest dalszy ciąg dziejów Kościoła do 1565 r. Dzieło Baroniusza zostało szybko przetłumaczone na język polski przez ks. Piotra Skargę i wydane w Krakowie w 1603 r., a kilka lat później przełożono również wspomniane wyżej streszczenie. Dokonał tego ks. Jan Kwiatkiewicz (1629-1703) pt. "Roczne dzieje Kościoła od r. 1198 aż do lat naszych". W tekście "Annales Ecclesiastici” marginalia, ozdobniki: inicjały figuralne, winiety. Karty tytułowe wszystkich tomów z wizerunkami świętych (dodatkowo portret Boroniusza w T. 10). Na końcu druku indeksy. Format bibliograficzny: 2°. Typ oprawy (materiał) – biała skóra (tłoczenia ślepe); okładzina – tektura; niewielkie zacieki/zaplamienia; niewielkie ubytki spowodowane przez owady. Krawędzie barwione, z motywem herbowym Elbląga (za str. tyt. T. 1 - znak własnościowy: DONUM Amplessimi Senatus Anno 1606). W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu „Konserwacja zachowawcza druków XV-XVII w. Biblioteki Elbląskiej”. Biblioteka Elbląska w swoich zbiorach posiada roczniki 1-10, z lat 1597-1603 (sygn. Pol.6. IV.5/1- Pol.6. IV.5/10).
ex officina Plantiniana apud viduam, et Ioannem Moretum
Pol.6.IV.5/5- Pol.6.IV.5/10
lat
Domena publiczna (public domain)
Oct 12, 2018
https://dlibra.bibliotekaelblaska.pl/publication/50298
RDF
Citation style: Chicago ISO690
This page uses 'cookies'. More information I understand